Haec quoque contortis stringens effamina nodis,
qua sine nil sequitur nilque repugnat item,
in coetum superum veniens primordia fandi
advehit et scholicum praestruit axioma,
ambiguis memorans vocem consistere verbis,
nil normale putans, ni fuat associum.
sed licet ipse modos demum bis quinque profatus
pallens afflictim verset Aristoteles,
Stoica circumeant ludantque sophismata sensus
perdita † neque umquam cornua fronte ferant,
Chrysippus cumulet proprium <et> consumat acervum
Carneadesque parem vim gerat helleboro;
nullus apex tot † prole virum par accidit umquam,
nec tibi tam felix sortis honos cecidit:
inter templa deum fas est, Dialectica, fari,
et Iove conspecto iure docentis agis.
|