| Boethius |
| De Musica |
| LIBER TERTIUS |
| CAPUT PRIMUM. Adversus Aristoxenum demonstratio superparticularem proportionem dimidii in aequa non posse, atque ideo nec tonum. |
| CAPUT II. Ex sesquitertia proportione sublatis duobus tonis, toni dimidium non relinqui. |
| CAPUT III. Adversum Aristoxenum demonstrationes diatessaron consonantiam ex duobus tonis et semitonio non constare, nec diapason sex tonis. |
| CAPUT IV. Diapason consonantiam á 6 tonis commate excedi, et qui sit minimus numerus commatis. |
| CAPUT V. Quemadmodum Philolaus tonum dividat. |
| CAPUT VI. Tonum ex duobus semitoniis ac commate constare. |
| CAPUT VII. Demonstratio, tonum duobus semitoniis commate distare. |
| CAPUT VIII. De minoribus semitonii interrallis. |
| CAPUT IX. De toni partibus per consonantias sumendis. |
| CAPUT X. Regula sumendi semitonii. |
| CAPUT XI. Demonstratio, Architae superparticularem in aequa dividi non posse, eiusque reprehensio. |
| CAPUT XII. In qua numerorum proportione sit comma, et quoniam in ea quae maior sit quam 75 ad 74, minor quam 74 ad 73. |
| CAPUT XIII. Quod semitonium minus maius quidem sit quam 20 ad 19, minus quam 19 ½ ad 18 ½. |
| CAPUT XIV. Semitonium minus maius quidem esse tribus commatibus, minus vero quatuor. |
| CAPUT XV. Apotome maiorem esse quam 4 commata, minorem quam 5. Tonum maiorem quam 8, minorem quam 9. |
| CAPUT XVI. Superius dictorum per numeros demonstratio. |