monumenta.ch > Raimundus de Agiles > 21
Raimundus de Agiles, Historia Francorum qui ceperunt Ierusalem, XX. <<<     >>> XXII.

CAPUT XXI. SHOW LINKS TO MANUSCRIPTS

1  Itaque cum omnes principes convenissent in ecclesia B. Petri, de itinere nostro agere coeperunt. 2  Tunc quidam qui castella et reditus in regione Antiochiae habebant, dixerunt: Quid fiet de Antiochia? Quis servabit eam? Imperator non veniet. 3  Etenim accepto nuntio quod Turci obsiderent nos, non confidens virtuti suae, et hominum multitudini, quam secum habebat, aufugit. 4  An adhuc exspectabimus eum? Certe non veniet in auxilium nostrum, qui fratres nostros ad auxilium Dei venientes, ut reverterentur coegit. 5  Et si dimittimus hanc civitatem, et Turci occupent eam, erunt ultima peiora prioribus. 6  Sed omnes concedant eam Boimundo, quoniam et ipse sapiens est, et optime servabit eam; et nomen eius magnum est inter paganos. 7  At comes Raimundus, et alii e contra dicebant: Imperatori iuravimus super Dominicam crucem, et spineam coronam, et super multa alia sancta quod nec civitatem, nec castellum de omnibus pertinentibus ad imperium eius, retineremus sine eius voluntate. 8  Sic itaque aliis contradicentibus, hoc modo et alio modo, in tantam discordiam converterunt principes nostri ut pene ad arma venirent. 9  Etenim dux et comes Flandrensis, leviter de civitate Antiochiae habebant, propterea, licet de Boimundo vellent, quod haberet eam, tamen non audebant laudare ei, metuentes incurrere periurii infamiam. 10  Hoc igitur modo de itinere, et de aliis rebus, quae itineri et pauperibus usui forent, differebatur. 11  Haec autem cum populus vidisset, coepit dicere quisque ad socium suum, deinde palam omnibus: Quoniam principes, vel propter timorem vel propter iuramenta quae imperatori fecerunt, nos in Hierusalem ducere nolunt, eligamus de militibus, aliquem fortem, cui fideliter serviendo, et tuti esse possimus; et, si gratia Dei est, eodem milite duce in Ierusalem perveniamus. 12  Heho! non sufficit principibus nostris quod hic per annum fuimus, et ducenta millia armatorum hic consumpta sunt? Habeant qui volunt aurum imperatoris, et qui volunt redditus Antiochiae habeant. 13  Nos autem, Christo pro quo venimus duce, iter nostrum aggrediamur. 14  Pereant male qui volunt habitare Antiochiae, sicut nuper habitatores eius perierunt. 15  Quod si haec tanta lis diutius, propter Antiochiam, datur, diruamus muros eius, et pax quae ante captam civitatem principes tenuit, destructa civitate eosdem tenebit. 16  Alioquin, antequam fame omnino et taedio hic deficiamus, ad propria reverti debemus. 17  His atque aliis de causis discordem pacem comes et Boimundus inter se fecerunt. 18  Igitur terminato die, iubetur populus praeparari ad devotum iter.