monumenta.ch > Florus Lugdunensis > 5
Florus Lugdunensis, Carmina religiosa, IV. ORATIO <<<     >>> VI. AD MODOINUM AUGUSTODUNENSEM EPISCOPUM.

V. EPIGRAMMA LIBRI HOMILIARUM TOTIUS ANNI SHOW LINKS TO MANUSCRIPTS

1  ex diversorum Patrum tractatibus ordinati. 2  O prudens lector, vitae cui cura perennis,
Perlege praesentem studioso pectore librum,
Ex veterum dictis collectus denique Patrum,
Quos probitas, quos recta fides ad sidera vexit,
Emicat ac totus doctrinae lampade fulget.
3  Pandit luciflui mysteria sancta diei,
Quo Patris aeterni genitum sine tempore Verbum
Non ex labe viri, sed de virtute Tonantis
Nostrae habitu formae, dictu mirabile! sumpto
Sponsus ut e thalamo sic Virginis editus alvo
Prodiit, et moesto nova gaudia detulit orbi.
4  Haeret huic martyr celeberrimus ore corusco,
Intendens coelum natumque ex Virgine Christum,
Ad Patris dextram stantem super aethera cernens,
Dum sancto plenus spiramine saxea corda.
5  Increpat, et lapidum quassatus mole precatur:
Accipe, quaeso, meam, Iesu, rex inclyte, mentem
Et genibus flexis pro queis tibi supplico, parce.
6  Ergo fide clarus doctrinae fulmine pollens,
Terribilis signis pretiosa morte sacratus,
Nominis ipse sui praecelsum munus adeptus,
Coelestem sumit parta pro laude coronam.
7  Martyrii florem sequitur flos virginitatis,
In gremio Christi recubans sacer ille Ioannes.
8  Maximus aeterni praeco per saecula Verbi,
Quod cum Patre Deo semper Deus omnia fecit,
Coelum, tellurem, mare, tartara, sidera, ventos,
Et quaecunque poli gyrus complectitur ingens,
Et quidquid superos excedens incolit axos,
Proque ipso felix Pathmaei gurgitis exsul.
9  Unde repente poli celsa ad fastigia raptus,
Aurea perculsus vidit candelabra septem,
Inque horum medio dilectum incedere Christum,
Vestitum poderis sacris, cui zona mamillas
Aurea praecingens, candentia pectora comit,
Caesaris niveo floret veneranda capillo,
Horribiles oculi flammanti luce coruscant,
Et facies rutili praefulget solis ad instar,
Ignitique pedes auricalchi more rubescunt,
Quo rapida validus fornace examinat ignis,
Et septem stellis ornatur dextera fulgens,
Terribilique biceps ensis processit ab ore.
10  Corruit hoc viso ceu mortuus. 11  Ille trementem.
12  Solatur blando alloquio, dextraque benigna
Erigit, et coeli sacrata per omnia ducit
Quae sacro descripta volumine non capit ullus,
Ni sacer internam reserat cui Spiritus aurem.
13  His liber hic laudes infantum ex ordine iungit
Qui primi ob Christum crudeli sorte perempti,
Perpetuo Christi nunc regno et pace fruuntur.
14  Edocet Octavae quid sectio mystica lucis
Innuat antiquae reserans aenigmata legis.
15  Transit ad egregii solemnia sacra diei
Quo regis nostri cunabula vilia Christi
Muneribus trinis pietas venerata Magorum,
Thure Deum docuit, Regem signavit in auro,
Mortalemque hominem myrrha depinxit amara,
Quem sibi sidereus monstrarat ab aethere fulgor,
His sociat clarum numeroso lumine festum,
Quo tener ad sacri devectus limina templi,
Turturibus geminis duplici seu prole columbae
Divinis placuit conspectibus, ac senis almi
Complexu astrictus, Iudaeae gloria gentis
Et lux totius Christus promittitur orbis.
16  Inde quater deni nectit ieiunia solis.
17  Quae Dominus iuncto transegit tempore lunae,
Debellans rabidas antiqui daemonis iras,
Quem gemini vates totidem pugnando diebus
Impasti nullo poterant pervincere pacto.
18  Ter sese horrendis erexerat improbus armis,
Ter Christi valida confossus cuspide cessit.
19  Unde sacer totum floret mos ille per orbem,
Vicinis Paschae solemnibus, in quibus atri
Guttura saeva lupi mactatus perculit Agnus,
Ut ieiuna pari celebrentur tempora voto,
Et castigato curentur corpora victu,
Christicolis quibus infesti furor imminet hostis.
20  Ista salutiferi sequitur laus inclyta ligni,
Quo veteris mire deleta est cautio culpae,
Dum genus humanum vetiti quod tactio ligni
Perpetuae mortis dura ditione gravarat,
Per lignum aeternae recipit nova gaudia vitae,
Cum Christus sacras expandens in cruce palmas,
Adae dira pio tersit delicta priore.
21  Eminet hinc veri festum mirabile Paschae,
Quo Christus tumulo devicta morte resurgens,
Ad iugem vitam moribundos transtulit artus,
Auctorem lethi domuit, lethumque peremit,
Eripuit priscos erebi de carcere iustos,
Ac secum plures rediviva in carne reducens,
Ostendit saecli felicia dona futuri.
22  Post haec magnifici praeclara ascensio Christi,
Fulget ad aetherei remeantis culmina templi,
Quo nec magnus Enoch rapuit quem dextra Tonantis,
Nec sacer Elias curru flammante repente
Sublatus rapido potuit penetrare volatu;
Sed potuit Christus, coelo qui sponte supremo
Adveniens, ultro mortales induit artus,
Cum voluit propria in coelum virtute redire.
23  Qua patria dexter residet sublimis ab arce,
Inde sub extremo venturus tempore mundi,
Angelicis turmis atque ignis turbine septus;
Supplicium pravis sua praemia reddere iustis.
24  His adnexa nitent clarissima festa superni
Muneris a Christo promissi ab aethere missi,
Cum sacer e coelo violenti turbinis instar
Spiritus exsiliens, credentia corda petivit,
Discipulisque Dei supra caput igneus astans,
Multifidis visus flagrare in vertice linguis,
Accendit tepidos, infirmos robore fulsit,
Ignaros, docuit, linguarum munera fudit.
25  Haec super adduntur Patrum pia dicta sacrorum
Sanctorum, o lector, claris accommoda festis,
Ut capiti semper haereant sua membra superno.
26  Ac primum eximius residet Baptista Ioannes,
Ex senio fessis mire genitoribus ortus,
Vaticinansque prius conceptum Virgine Christum,
Visceribus matris quam vitae exiret in auras,
Quo nullus maior mulieris natus habetur,
Quique Dei mundo monstravit sedulus agnum,
Et pravum recto commutans limite callem,
Ostendit cunctis quo tramite celsa polorum
Regna petant veteris maculis erroris ademptis.
27  Inde Petri et Pauli festum praenobile fulget,
Quos Romae infausti rabies vesana Neronis
Ecclesiae claros fidei pietate magistros.
28  Doctrina insignes, signorum luce coruscos,
Virtute invictos diversa sorte peremit.
29  Nam crux ad coelum versi vestigia Petri
Direxit, Christoque suo revocavit ovantem.
30  At cervix Pauli gladio desecta nefando
Doctorem nitidum vestivit sanguinis ostro,
Purpureumque polo post praelia mille remisit.
31  Machabaea dehinc certamina laudibus almis
Prosequitur stylus, et pulchro sermone perornat,
Qui septem fratres una genitrice creati
Antiochi saevas vicerunt fortiter iras,
Ac post multimodos poenae bacchantis agones,
Coelestes cum matre pia meruere coronas,
Matre piam quae tunc septeno pignore foetam,
Septenoque simul natorum funere torta,
Supplicium prolis obitu comitata beato,
Hebdomadem priscam Ogdoadae dedit esse novellae,
Participem regemque ferum pietate subegit,
Nunc praeclara suo amplectens diademate Christum,
Septenis rutilat natorum cincta coronis.
32  Exin martyribus communes dulcis honores
Pagina depromit, Christi quos lota cruore
Palmigeris claros manibus stola candida comit.
33  His confessorum pulcherrimus ordo cohaeret
Quos ardens fidei provexit ad aethera virtus.
34  Mox et virgineae resonant ex ordine laudes
Prudentesque chori virtutum lampade clari,
Nec minus interno locupletes semper olivo,
Sidereos intrant thalamos, Christoque iugantur:
Cuius eos dextra, aeterno constringit amore.
35  Hinc etiam sacri quotiens fundamina templi
Consurgunt, aedesque Deo nova conditur alto,
Tinguitur et tactu divini chrismatis altar,
Quae relegenda pius pro tempore postulat usus
Ex veterum dictis vatum collecta sequuntur.
36  Tum sacer Andraeas miri cum laude triumphi
Concinitur Christoque suo iam proximus haeret
Optata cui morte crucis, cui mente fideli
Haeserat, et toto cordis flagraverat aestu.
37  Non illum fustes, non diri carceris horror,
Non centum fregere minae, non vincula laeva.
38  Binos ille dies sacri de vertice ligni
Intonuit, verbo aetherio mortalia corda
Terrificans, lustransque simul non ipse tyrannus,
Non hunc carnificum fera brachia turbaque praesens
Amplexu chari potuit divellere ligni,
Donec splendiflua circumdatus undique nube.
39  Nulli conspicuus mortalis exuit artus,
Fulgidus ad Christum fulgenti tramite pergens.
40  Adventus Christi praeconia fine sub ipso
Terribili sermone tonat quo concitus anni
Circulus almifico Christi deductus ab ortu.
41  Almificum Christi concurrat semper in ortum.
42  Nempe hic principium, cunctorum hic finis habetur.
43  A prior cunctis, Ω cunctis ultimusexstat.
44  Haec igitur veneranda Patrum dicta, optime lector,
Perlege sollicitus memori sub corde reconde,
Actibus exerce, fido sermone profare,
Non hic mortifero metuas lita tela veneno,
Nec levibus linguis paleas non pabula fusas,
Totus catholico resplendet flore libellus.
45  Totus habet gravium certissima dicta virorum.
46  Hic tibi recta fides claro sermone patebit.
47  Hic spes certa tuam sustollet ad aethera mentem
Et sincera pium terget dilectio pectus.
48  Quo ducente fide, locuples spe, purus amore
Conscendas rapido coelestia regna volatu,
Coetibus angelicis ubi saecla per omnia iunctus,
Perpetuos laetis decantes faucibus hymnos,
Invictamque ferens Christi de munere palmam,
Aeterna rutiles ipso tribuente corona.



Florus Lugdunensis, Carmina religiosa, IV. ORATIO <<<     >>> VI. AD MODOINUM AUGUSTODUNENSEM EPISCOPUM.
monumenta.ch > Florus Lugdunensis > 5