monumenta.ch > Florus Lugdunensis > 4
Florus Lugdunensis, Carmina religiosa, III. IN EVANGELIUM IOANNIS. <<<     >>> V. EPIGRAMMA LIBRI HOMILIARUM TOTIUS ANNI

IV. ORATIO SHOW LINKS TO MANUSCRIPTS

1  Cum commemoratione antiquorum miraculorum Christi Dei nostri. 2  O virtus aeterna Dei, quam machina mundi
Suscipit auctorem, cui servit terra polusque,
Principium rerum, per quam Pater omnia fecit.
3  Cum Flatu aeterno super aequora vasta cubante,
Tu pressus quondam tenebris horrentibus undas
Luce nova irradians, noctemque diemque creasti.
4  Ut varios hominum revelet lux blanda labores,
Et nocturna quies attritos recreet artus.
5  Tu geminas sedes discretis fluctibus aptans,
Hos agis in pelagus, illos super astra recondis.
6  Arida quo posset fructum producere tellus
Pastibus et gratis animantia cuncta foveret,
Tu lunae solisque globum, stellasque micantes,
In varias causas per culmina celsa locasti.
7  Tu terrae ex utero pecudes ac reptile cunctum
In lucem sola procedere voce dedisti.
8  Tu lymphis etiam spirantia corpora condens,
Alitibus ventos, ditasti piscibus aequor.
9  Tu torpentis humi corpus de corpore sumptum
Vivifico sacri spiraminis erigis haustu:
Idque hominem vocitans, totum regnare per orbem
Praecipis, et totius rationis legibus imples.
10  Quo genus in terris uno factore creatum
Ut genus in coelis uno rectore regatur.
11  O virtus aeterna Dei quam machina mundi.
12  Suscipit auctorem, cui servit terra polusque.
13  Tu primum non passa virum consistere solum
Coniugis egregiae solatia casta creasti,
Quam nec terra tulit, materna nec edidit alvus,
Sed tua de costa formavit dextra virili.
14  Tu scelus amborum punisti morte benigna,
Et serpentinam damnasti pulvere linguam,
Quae docuit miseros contemnere iussa Tonantis,
Numinis et summi summum sibi quaerere nomen.
15  O virtus aeterna Dei, quam machina mundi
Suscipit auctorem, cui servit terra polusque,
Tu iusti interitum, quem fratris dextra peremit,
In poenam auctoris iusta sub lege retorques.
16  Tu quemdam ex primis primi mortalibus aevi
Ignarum mortis vitae ad secreta tulisti.
17  Cum tamen interea vitiis ferventibus omnes
Polluerent pulchrum per mille piacula mundum.
18  Tu totum validis involvens fluctibus orbem,
Terrigenis terras viduasti, flumina ripis.
19  Tu iustum quemdam propria cum prole domoque
Diluvii ex undis arca vectrice reservas,
Ut genus in terris uno de semine surgens
Una morte ruens, una de stirpe resurgat,
Atque homines mundos tellus mundata foveret,
Nec vita indigni fruerentur munere vitae
O virtus aeterna Dei, quam machina mundi
Suscipit auctorem, cui servit terra polusque,
Tu tibi sublimes quaerens coniungere amicos,
Ignibus ex mediis primum sine labe vocasti,
Qui patriae fines et tristia regna relinquens,
Crevit in ingentes peregrino in limite gentes.
20  Nam primogenitum serva quem matre creavit,
Bis senos generasse duces lex aurea canit,
Posterior natu genitrix quem libera fudit,
Suscepit geminos una de coniuge natos.
21  Alter Idumaeos misto de sanguine condit;
Hebraeos alter duodena ex stirpe propagat.
22  Hic habuit geminas prisco de more iugales,
Et totidem servas uxorum munere sumptas,
E quibus antiquam gentem populumque potentem
Protulit, et claris sua semina contulit astris.
23  Cum tamen infando rursus gens impia quemdam
Fluctibus ablutum macularet crimine mundum.
24  Quem delere parans, Sodomitica moenia flammis
Sulphureoque igni subvertis tecta Gomorrhae,
Quin et finitimas miseris cum civibus urbes,
In cinerem solvis, et gurgite deprimis alto.
25  Iudicio sunt poma locis quae nata sub hisdem
Pulchra foris vacuis intus sunt plena favillis.
26  Attamen ex ipsis quemdam tua dextera iustum
Ereptum flammis scelerata eduxit ab urbe
Quem geminae natae misera cum matre sequuntur,
Et montana petunt, tanta ne in strage perirent:
Sed nimium infelix subito perculsa fragore
Respexit coniux, poenamque experta remansit,
Hic natae solo solae cum patre relictae
Mortales periisse ratae, sic fraudibus usae,
Vina seni miscent, bina et sub nocte vicissim
Succumbunt patri, et concepto semine surgunt;
Hinc duo gignuntur post saeva incendia fratres,
Et mortale genus Sodomis pereuntibus augent.
27  Alter Amon, alter vario cognomine Moab
Dicitur, et geminas condunt ab origine gentes.
28  O virtus aeterna Dei, quam machina mundi
Suscipit auctorem, cui servit terra polusque.
29  Tu iustum quemdam distractum crimine fratrum
Memphycolis praefers, atque orbem pascis egentem.
30  Tu populum sanctum duro sub fasce gementem,
Ad patrias sedes mira virtute reducis.
31  Ob hunc Aegyptum quino bis verbere plectis
E coelo, e terris mittens portenta, vel undas
Scindis, purpureum lymphis durantibus aequor,
Callibus et siccis plebem deducis ovantem.
32  Cui noctu dux ignis erat, praeeunte columna;
Et mediis gratis nubes dabat aestibus umbras.
33  Pastum coelestis praebebat panis, et omni
Nocte fluens dulci complebat nectare campos.
34  Quas conviva dapes cuperet, quoscunque sapores
Appeteret, una laetus capiebat in esca.
35  Potum saxa dabant, virgae quae mollis ad ictus
Duritiam rumpunt, et flumina larga ministrant.
36  Carnifluis epulis servit numerosa coturnix,
Discit et exosis ultro se infundere mensis.
37  O virtus aeterna Dei, quam machina mundi
Suscipit auctorem, cui servit terra polusque,
Tu sanctum tristi texisti fulmine montem,
Et vocem horrendam sacra de nube dedisti.
38  Tu vati accito legis praecepta supernae
Tradis, et alloquio famulum dignaris amico.
39  Pontificem statuis, precibus placare Tonantem
Qui queat, et sancto cultus procedat amictu,
Intret et horrendos veli post claustra recessus
Et Patris aeterni solus secreta revisat.
40  Interea varium turbata per agmina murmur
Perstrepit, et densae resonant per castra querelae.
41  Detrahitur vati, contemnitur ipse sacerdos,
Ac nimis accenso lapidantur pene tumultu,
Aegyptum repedare parant, vana idola fingunt
Solemnemque diem ludis et carmine ducunt.
42  Ira etiam iusto tandem commota furore,
Illicitos ausus tali sub iure coerces;
Hos perimis flammis, et toto coelitus igni
Illos sulfureas erebi demergis in undas,
Quos retinet tellus, coeli vis ignea punit;
Quos terra absorbet, viventes inferus haurit.
43  Sic natura tuos certatim devorat hostes,
Sic scelerum vindex totus tibi militat orbis,
Nec patitur quemquam vitales carpere flatus,
Quem tibi non toto credentem pectore cernit.
44  His tamen ex flammis tantoque ex funere bini
Servantur iuvenes fidei virtute decori:
Quos nova progenies et nescia criminis aetas
Ad regnum comitata fide tua praemia sumpsit,
Nam septem gentes et regna potentia septem
His servire iubes, et terram tradis opimam;
Quae rivos lactis et mellis flumina fundit,
Pinguia quae sacris deludant balsama ramis,
Quam Pater ipse pio despectat lumine semper,
Mensibus et certis coelestibus irrigat undis.
45  O virtus aeterna Dei, quam machina mund
Suscipit auctorem, cui servit terra polusque.
46  Tu rapidos fluctus cohibes, et flumine sicco
Transducis sanctam tantis cum millibus arcam:
Tu magnam solis quondam clamoribus urbem
Solvit in aeternas populo pereunte ruinas;
Sed meretrix quaedam superat, quam vivere solam
Praestitit alma fides: proprio cum patre domoque,
Ac ne plura morer, tellus subiecta quiescit,
Et possessa Dei varia sub sorte tenetur.
47  Iudicibus regitur duodenis, quos tuus implet
Spiritus, et miro virtutis robore firmat.
48  Viribus ut magnis saevos superare leones,
Et validos vincti possent disrumpere nexus,
Nunc urbe inclusi, et sub noctem milite multo
Vallati foribus raptis conscendere montes.
49  Nunc tristes cuneos, et castra minacia ferro
Sternere non gladio, sed malo vilis aselli,
Vomere quin etiam vastas fudere catervas,
Restitit et telis terris res apta colendis
Sic arcent hostes, sic sceptra potentia terrent,
Defenduntque suam fidei munimine gentem.
50  Ac patrias leges divinaque iura quietis
Exercent populis meritisque et honore verendi
Idem armis prompti, devoti legibus idem,
Idem odio externis, affectu civibus idem,
Fraus aberat fallax, languebat victa cupido,
Iustitiae virtus ipsa inter bella vigebat.
51  O virtus aeterna Dei, quam machina mundi
Suscipit auctorem, cui servit terra polusque;
Tu puerum sanctum sacrato chrismate tinctum
Pastorum ex numero regem facis esse tremendum.
52  Iste gigantaeas pulsantes sidera moles
Nunc saxo, nunc ense potens sub tartara misit,
Et quos nulla prius poterant subvertere bella,
Unius hos pueri contrivit, te duce, dextra,
Conservansque tuos; alienosque undique perdens,
Abramidum miro rexit moderamine gentem.
53  O virtus aeterna Dei, quam machina mundi
Suscipit auctorem, cui servit terra polusque.
54  Tu pia coelesti perfundis pectora flatu,
Et ventura modis praedicis in ordine miris,
Virgineo partum ex utero, rerumque salutem
Spondes, et moestis uberrima gaudia terris.
55  Talia divinis arent oracula signis,
Praesentemque fidem rebus dant cuncta futuris.
56  Et nunc praerapido sol concitus axe volantes
Sistit equos, tenditque diem, noctemque moratur
Nunc currum occiduis retro convertit ab oris,
Deciduasque faces Eoos flectit ad ortus,
Aeneus hastili serpens suspensus in alto
Virus agit venis, et diros effugat angues.
57  Flammigero curru mortali in carne propheta
Tollitur in coelum, tantum nec laeditur igni
Caeditur excelso montis de vertice saxum,
Quatuor et species uno mox conterit ictu,
Aes, aurum, argentum, et testae cum fragmine ferrum
Solvitur, et stipulae raptatur in aera more.
58  Ast lapis ingenti succrescens vertice montem
Efficit, et vasta totum mole occupat orbem.
59  Aestibus horrifici flamma exundante camini
Tres iussu pueri regis traduntur iniqui.
60  Angelus almus adest medius fornacis, et aurae
Roscida flabra iacit, dirimitque incendia vento.
61  Illi magnificas gratanti pectore laudes
Astrorum et terrae referunt pelagique parenti
Persistunt hilares, ipsoque vocante tyranno,
Ex medio laetis procedunt vultibus igni.
62  Mirantur satrapae, mirantur barbara corda
Illaesos crines, illaesa sarabara crines.
63  Ac fidei flammis ignes cessisse minaces,
Terricreposque focos perculsis mentibus horrent
Undivagus vates caeto sorbente voratus,
Vitales alto flatus sub gurgite duxit,
Et tribus exactis triplici cum nocte diebus,
Integer ad superos imis processit ab undis.
64  O virtus aeterna Dei, quam machina mundi
Suscipit auctorem, cui servit terra polusque.
65  Tu gremio lati proiecta cadavera campi
Arida quae nudis vestibant ossibus arva
Carnibus et nervis, et vivo tegmine pellis
Induis, et prisca refoves nova pectora vita.
66  Cerneris ignicomis coeli cum nubibus ire,
Et populos omnes, linguasque, tribusque tenere.
67  Sedibus hinc positis patefacta volumina cordis
Inspicis, et geminis mortalia dividis oris.
68  Hos morti exemptos et vitae luce coruscos
Coetibus angelicis coelestibus inseris aulis:
Illos praecipiti flammarum turbine raptos
Ignibus aeternis, atraeque immergis abysso
Illic laetitiae voces et cantica laudum:
Hic dolor et gemitus totum resonavit in aevum.
69  Hinc me, quaeso, reum peccati labe piatum
Eripe, Christe potens, clementi numine florum.
70  O virtus aeterna Dei, quam machina mundi
Suscipit auctorem, cui servit terra polusque,
Sit tibi summus honor, sit gloria, sitque triumphus,
Sit regnum sine fine manens, sit gratia perpes,
Mortalis te lingua canat, te coelica turba
Personet, et totus in laudem concrepet orbis.
71  Te pavidum pectus, te corda trementia, te vox,
Te pia mens recinat, te viscera tota resultent.



Florus Lugdunensis, Carmina religiosa, III. IN EVANGELIUM IOANNIS. <<<     >>> V. EPIGRAMMA LIBRI HOMILIARUM TOTIUS ANNI
monumenta.ch > Florus Lugdunensis > 4