monumenta.ch > Dicuil > 5
Dicuil, Mensura, 9, IV <<<    

V

1 
Dicuil, accipiens ego tracta auctoribus ista,
Pauca loquar senis metro de montibus altis.
Summus Athos, Atlas, nubes transcendit Olympus;
Pulvere ob hoc squalent terna alta cacumina quorum.
Montibus ambosus sed celsior instat Olympus:
Atlas inferior praedictis montibus altis;
Inde corona caput cingit sublime nivalis.
Mons medius tendens excelsa cacumina coelo,
Undecies umbris obscurat millia septem.
Exta anno integro Divo custodit Olympus,
Immaculata tenens oblato in vertice summo.
Non alios legimus montes excedere ventos.
Sublimen Atlantem torret sol fervidus austri:
Iam binos alios aquilonis frigus adurit.
Afri Atlanta tenent; Athon Argi; Graecus Olyumpum:
Arduus occiduas Atlas custodit arenas;
Grandis Alexandri tellus hos servat avita.
Frigus in excelsis est, fervor solis in imis;
Et medium spatium fovet aer omne serenus,
Atlantis triplicis fundentis flumina curva
In partes euri, zephyri, boreaeque vel austri.
Qinquaginta semel centum bis millia supra,
Pelion extollens caput inter nubila condit.
Quinque Alpes decies transfigunt millia sursum.
Solurius summo scandens sit vertice coelum:
Mensuram haud legi cuius quot millia complent.
Thessalus, atque Italus, Hispanus possidet ipsos.
Post octingentos viginti quinque peractos
Summi annos Domini terrae, ethrae, carceris atri,
Semine triticeo, sub ruris pulvere tecto,
Nocte bobus requies largitur fine laboris.