Walafrid Strabo, Vita Sancti Mammae, CAPUT XXV. Quomodo voce vocatus superna pro inimicis deprecatus in pace quieverit.
| 1 | Pergenti, sudum dimissa per aera venit: |
| 2 | Vos aiens, ascende, virum sanctissime Mammes, |
| 3 | Ianua te coeli paradisi et claustra patenti |
| 4 | Excipiunt gremio, gaudet te Christus adire, |
| 5 | Quamque tibi portat tandem meruisse coronam. |
| 6 | Iam propera, sanctus quem Flatus ubique gubernat, |
| 7 | Angelicos cernes misso certamine cives. |
| 8 | Hic Dominum laudans, orat mox talia Mammes: |
| 9 | Haec illis dimitte precor, nec reddere iudex |
| 10 | Quae fecere mihi, districto examine quaeras; |
| 11 | Talia qui mandas, exaudi talia clemens, |
| 12 | Atque animam permitte meam cum pace reverti |
| 13 | Ad requiem quandoque suam post praelia mundi. |
| 14 | Dixit et aetheriam conscendit spiritus aulam |
| 15 | Liber in aeterno semper mansurus honore. |
| 16 | At somnus sanctae conclusit lumina carnis. |
| 17 | Semina quae lacrymis Mammes infusa ferebat |
| 18 | Messuit hic fructu gaudens, qui flebat eundo |
| 19 | Fert veniens plenos laetus mercede maniplos. |