Walafrid Strabo, Vita Sancti Mammae, CAPUT XXII. Qua severitate ianuis clausis Iudaeos gentilesque prostraverit.
1 | Postquam verba leo volitantia fine peregit, |
2 | Ostia cuncta loci clauduntur coelitus arcta |
3 | Obice, ne facilis miseros fuga demere posset |
4 | Quin omnes unum paterentur saevius hostem. |
5 | Protinus horribili prosternere cuncta furore |
6 | Ingreditur, tinguitque hominum rabida ora cruore. |
7 | Dentibus hos lacerat, sevis saecat unguibus illos, |
8 | Impulit hos currens casuque peremit amaro. |
9 | Illos morte timor subita prosternit inertes |
10 | Casibus et variis, pariter gentilibus instat |
11 | Iudaeosque premit; prostratis omnibus ergo |
12 | Solus ab exitio praeses paucique ministri |
13 | Mammetis iussu dilata morte feruntur |
14 | Immunes, optata viro ne passio desit, |
15 | Ipse parat vitam tormenta parantibus, ipse |
16 | Palmam morte petit. Iudex, ut crimina nondum |
17 | Finem habeant, vivit. Numerum quis scire cadentum |
18 | Millia vel valeat, passim cum frusta per omnes |
19 | Sunt dispersa gradus? longe cervice revulsum |
20 | Rore caput rubeo commista strage natabat; |
21 | Abscissas aliena manus ad corpora iungi |
22 | Cernere erat, truncos gemino sine poplite ferri, |
23 | Cunctaque membra loco vel caesa carere priori, |
24 | Saucia vel remanere suo; tantusque repente |
25 | Sanguis ad indicium facti terroris ab oris |
26 | Caedis iit plenis, ut flumen abire putares |
27 | Littoribus; veluti summis cum montibus ingens |
28 | Grando cadit, mixtisque simul tonat imbribus aether: |
29 | Tum collecta imas descendunt flumina valles, |
30 | Saxa trahunt, silvasque ferunt, totaque vagantur |
31 | Planitie agrorum, gemitus dat rusticus imo |
32 | Pectore: non aliter caesorum membra feruntur |
33 | Sanguine rapta suo. Plebis spectacula talem |
34 | Finem habuere malae. Mammes vocat inde leonem, |
35 | Et mandat propriis celerem se condere lustris. |