Walafrid Strabo, Vita Sancti Mammae, CAPUT XIX. Quemadmodum educto praeses, et magica neganti, feras promiserit.
| 1 | Miles ut ingentis reseraverat ora camini, |
| 2 | Angelicos astare choros, et cingere Mammem, |
| 3 | Suaviter in media vidit fornace sedentem, |
| 4 | Virtutemque humili trinam prece rite vocantem |
| 5 | Laudibus intentum Domini, sancto agmine septum; |
| 6 | Christicolae pariter, testes virtutis habendi, |
| 7 | Hoc etiam speculantur opus: Procede, vocat te, |
| 8 | Miles ait, Mamma, praeses, te cernere quaerit |
| 9 | Quo iussam carpente viam, petiere supernas |
| 10 | Fulgida continuo sanctorum millia sedes. |
| 11 | Quis dubitabit enim cives pro cive beatos |
| 12 | Advenisse suo solatia sancta ferentes? |
| 13 | Hunc ad certa suae properantem praemia palmae |
| 14 | Non linquunt, sed stare monent occultius ipsum, |
| 15 | Victorem sancti ducant ut ad ardua cives. |
| 16 | Praeses ut astantem saeva ad praetoria Mammem |
| 17 | Conspicit, his mentem pulsat sermonibus almam: |
| 18 | Quid magicae tantum artis opus per singula posse |
| 19 | Cernitur? ut flammae vires ac fraude perirent, |
| 20 | Sic ignes, sic nostra tibi tormenta videntur |
| 21 | Contemnenda? feras nuper quibus artibus, edic, |
| 22 | Legibus a propriis aliena ad fata vocasses, |
| 23 | Idem haec error agit, fraudesque videntur eaedem, |
| 24 | Te tantus fragilem quidquam ne laederet ignis, |
| 25 | Has artes dic sponte tua, tum liber abibis. |
| 26 | Nomen, ait, Christi, Mammes, mihi talia magnae |
| 27 | Virtutis documenta dedit; neque vana docebat |
| 28 | Ulla superstitio, pavi silvestria iussu |
| 29 | Quae venere Dei, memetque secuta Tonantem |
| 30 | Vocibus in propriis mecum laudare solebant. |
| 31 | Haec Mammem fecisse scias. Iam plurima cesset |
| 32 | Verborum iactura velim, veracia tandem, |
| 33 | Praeses ait, proferre stude, si fidere vanis |
| 34 | Indubitanter habes, habeo quoque vincere poenis |
| 35 | Conatus, decepte, tuos, iam detege demens |
| 36 | Qua ratione feras, qua tantum viceris ignem. |
| 37 | Non, inquit, magicas didici, vel profero fraudes, |
| 38 | Sed Natum coluisse Dei, de nomine cuius |
| 39 | Nomen habens, vitam tali pro rege paciscar. |
| 40 | Praesidis ira: Feras, inquit, promitto paratas |
| 41 | Humano gaudere solent quae sanguine semper, |
| 42 | His dulcem te ferre volo velociter escam. |
| 43 | Non terremur, ait Mammes; immitte, feremus. |