Walafrid Strabo, Vita Sancti Mammae, CAPUT IX. Quemadmodum Caesaream veniens, praesidi innotuerit.
| 1 | Caesaream post ista puer venerandus adivit, |
| 2 | Repperit et portas iuxta residere patentes |
| 3 | Quos dudum praeses capiendum misit ad ipsum: |
| 4 | Qui sancto veniente stupent, humilique salutant |
| 5 | Alloquio: Salutem [salvum] temet gaudemus adesse; |
| 6 | Amplexique pedes, verbis venerantur amicis. |
| 7 | Surgentes ad celsa viri praetoria currunt, |
| 8 | Dicentes: O praeses, adest quem quaeris ut hostem, |
| 9 | Mon magus, ut stulti confinxit opinio vulgi, |
| 10 | Nec reus illorum quae garrula fama serebat, |
| 11 | Sed servus milesque Dei sine crimine summi. |
| 12 | Iudex haec contra: Pretio cognoscitur iste |
| 13 | Corrupisse meos, sererent ut falsa volentes. |
| 14 | Nos aiunt non falsa tibi, sed visa locuti, |
| 15 | Haud cupimus pretio verum mutare saporem. |
| 16 | Vidimus ad vocem Christum de more vocantis, |
| 17 | Silvicolas astare greges, quasi mitia quaedam, |
| 18 | Orantemque satis humili circumdare gestu. |
| 19 | Nescimus hunc esse magum; si credere nobis |
| 20 | Duxeris indignum, praesto est, nam venerat ultro; |
| 21 | Iudiciis inquire tuis nos vera locutos. |
| 22 | His simul auditis multa de parte piorum |
| 23 | Ad Mammem venere, sacri consortia verbi |
| 24 | Quaerentes, animos per gaudia sancta refecti. |