Walafrid Strabo, Vita Sancti Galli, 2, CAPUT XXIII. [Quemadmodum invocatus vir sanctus quemdam a nece liberaverit.]
| 1 | Invocatus etiam venerabilis Gallus quam promptum impendat auxilium, sequenti liquebit exemplo: quidam vir, dum per silvam quamdam iter faceret, ac circumspecte incursus latronum qui in ea solebant commorari, multisque nocere, festinando devitare conaretur, tantus eum subito sopor invasit, ut vix incedere potuisset. Cumque periculi metu suspectos haberet itineris casus, et dormiendi causa paulisper divertere vellet, rusticum quemdam obvium habuit, eumque rogare coepit ut interim custos sui existeret, donec importunitatem somni parumper quiescendo depelleret. |
| 2 | At ille, pacem simulans, fidem spopondit. Itaque modicum divertens, pallium capiti supponit, et se prosternens, beati viri suffragia his verbis implorat: Sancte Galle, tua me protectione custodi. Signaculo crucis deinde munitus cum obdormisset, infidus custos sponsionis immemor, sumptis armis soporatum quasi perempturus aggreditur, de collo vestem subtrahit, quo facilius uno ictu perimat dormientem. |
| 3 | Sed cum gladium in ictum vellet deponere, artubus rigore stupefactis inflecti brachia nequiverunt. Interea dormienti quidam astitit, et in somno dixit: Quid somno deprimeris, quem ab imminenti interfectione modo, tutatus sum? At ille evigilans, et fidelem socium nudato gladio cernens capiti imminere exsilit, et comprehensum qua pro causa hoc scelus vellet admittere percontatur. |
| 4 | Qui cum pro spoliis illius excipiendis se id facere voluisse fateretur, continuo brachia, quae divina obriguerant iussione, deposuit. Perpendens itaque alter se divina misericordia per merita beati Galli a nece servatum, pacem cum illo fecit, et illaesum abire permisit. |