Walafrid Strabo, Vita Sancti Galli, 2, CAPUT XXII. [Quam periurus vindictam pertulerit.]
| 1 | Frumoldus quidam nomine de possessione quadam eiusdem monasterii ancillas duas vi abstulit, et suae servituti subiecit. Is ab advocato pro eisdem feminis saepius interpellatus, tandem censura iudicum coactus est ut eas vel monasterio redderet, vel suo iuri cum sacramento in altari sancti Galli peracto firmaret. |
| 2 | Itaque avaritia impellente iuramentum parvipendens, monasterium cum suis adiit, et ut diiudicatum fuerat, audacter peregit. Sed pro contemptu sancti ultio Dei eum festina praevenit. Nam iuramento expleto ad propria iturus basilicam egressus est, iumentoque adducto, cum super illud saliendo vellet ascendere, mente captus, faciem suam ad posteriora equi insidendo convertit. |
| 3 | Aestimans itaque id per famulorum contigisse neglectum, iratus valde resiliit et caballum regyrari citius iussit. Cumque secunda ac tertia vice ascendere cupiens pari luderetur errore, tandem clientum adminiculo equo superpositus monasterio cum rubore discessit. Non longe autem inde positum, subito eum dirus oculorum dolor invasit, ac deinde per momenta singula decrescente visu, caecitatis horrore damnatum, materiali funditus luce privavit. |