Walafrid Strabo, Vita Sancti Galli, 1, CAPUT XVII. [Ut vir Dei per presbyterum ad ducem venerit.]
| 1 | Presbyter vero cum, secundum iussionem ducis, virum Dei fuisset e vestigio prosecutus, reperit eum in spelunca animum suum lectionis consolatione pascentem; et accedens salutavit humiliter, et dixit ad eum: Ne timeas, serve Dei, ad ducem venire. Sub testificatione enim iurisiurandi promisit se nullam tibi irrogaturum iniuriam. |
| 2 | Sed et cum posueris manum tuam super caput puellae, et ab ea per orationes tuas spiritus immundus abscesserit, in sede Constantiensi pontificatus te sublimabit honore. Dum de huiuscemodi colloquium rebus haberent, superveniens Ioannes diaconus, secundum consuetudinem obtulit ei panes azymos et lagunculam vini, oleum et butyrum, et mel in vasculis cum piscibus assis. Vir Dei cum eum venire cognovisset, gratias egit Deo, gaudio plenus, discubueruntque tres convivae fidissimi, et cum gratiarum actione dona Domini perceperunt. |
| 3 | Inter haec vir sanctus presbytero: Duc, ait, nobiscum noctem instantem, et crastina die tecum, Domino volente, proficiscar. Cumque huic consensum persuasioni praebuisset, ad virum Dei diaconus dixit: Mane primo diluculo huc veniam, et adducam mulum meum stratum, ut simul ire possitis. Ego vero cultor ero speluncae, et eam cura diligenti custodiam. |
| 4 | Sanctus Gallus respondit: Bene dixisti, fili, et ego quidem via qua venerunt per eremum regrediar ad cellulam meam, et visitabo fratres: postmodum vero, quam citissime potuero, ad castrum properabo. Presbyter ergo adiuratione valida constrinxit eum, ut nequaquam faceret contraria dictis. Et abscesserunt pariter. Ioannes quoque accepta benedictione rediit in domum suam. |
| 5 | Cumque vir beatus recto itinere pervenisset ad cellulam, requievit ibi nocte illa cum fratribus. Mane autem sequenti, sumptis secum duobus fratribus, perrexit ad castrum, reperitque inibi cum presbytero ducis missum qui eos cum omni festinatione ire deposceret: qui etiam indicavit puellam continuato iam triduo sine alimonia perdurare. |
| 6 | At illi navicula conscensa, totis nisibus ire festinantes, ligno natatili profundi terga sulcante, nocte proxima pervenerunt ad ducem. |