Walafrid Strabo, Vita Sancti Galli, 1, CAPUT XIV. [Qualiter locum eumdem ieiunio dedicaverit, et ad castrum regressus mortem episcopi cognoverit.]
| 1 | Dumque reversi fuissent ad locum primae stationis, ubi pridem vir Dei cruciculam defixerat, diaconus dixit ad eum: Sumentes peram et rete, regrediamur ad castrum. Et ille: Tu, inquit, fili, ut placet, ad propria revertere: ego vero his in locis aliquantisper moratus, post triduum Domino duce te subsequar. Diaconus dixit: Nequaquam te absente remeabo ad Patrem nostrum, ne forte dicas te propter spolia a me interemptum; vel si homicidium negare voluero, haec mihi obiiciat: Cur illum dimisisti in solitudine? cito reversus educ eum ad me. Et erunt mihi duo pariter, et labor duplicatus, et manifesta confusio. |
| 2 | Ad haec vir sanctus respondit: Vade, fili, ego post vestigia tua quantocius properabo. Quo abeunte, athleta Dei toto triduo ab omni victus adiumento corporei ieiunus permansit, ut videlicet locum quem spirituali militiae providebat, parcimoniae consecraret initiis. Quarto itaque die eremo digrediens, domum revisit presbyteri, et inter amicae salutationis officia, gratias Deo pro omnibus bonis quae ei ostendit cum debita laude persolvit. |
| 3 | Presbyter autem, suscipiens illum cum gaudio, iussit mensam apponi; et cum consedissent benedicentes Deum, cum gratiarum actione cibum sumpserunt, et inter prandendum diaconus dicit presbytero: Si ursus adesset, fortassis Gallus porrexisset illi benedictionem. Interrogantique unde huiusmodi verba proferret, narravit omnia quae gesta erant in eremo. Et illo die et deinceps habuerunt eum sicut prophetam et virum sanctum, quotidie meritorum eius magnitudinem per vitae illius asperitatem et virtutum studia metientes. |
| 4 | Interea illis commanentibus, nuntius venit ad presbyterum, indicans Constantiensem episcopum, Gaudentium nomine, de hac vita migrasse. Hoc audito, unanimo fervore pro requie defuncti pastoris precibus et lacrymis institerunt. |