Walafrid Strabo, Vita Sancti Galli, 1, CAPUT IV. [Quomodo optione data quaerendae habitationis, ad tucconiam venerunt, et quid ibidem gesserunt.]
| 1 | Accepta igitur a rege licentia eligendi locum ubicunque voluissent, dum loca plurima perlustrassent, venerunt infra partes Alamanniae ad fluvium, qui Lindimacus vocatur. Iuxta quem ad superiora tendentes, pervenerunt ad lacum Turicinum. Cumque per littus ambulantes, venissent ad caput lacus ipsius in locum qui Tucconia dicitur, placuit illis loci qualitas ad inhabitandum. |
| 2 | Porro homines ibidem commanentes, crudeles erant et impii, simulacra colentes, idola sacrificiis venerantes, observantes auguria et divinationes, et multa quae contraria sunt cultui divino superstitiosa sectantes. Sancti igitur homines cum coepissent inter illos habitare, docebant eos adorare Patrem et Filium et Spiritum sanctum, et custodire fidei veritatem. |
| 3 | Beatus quoque Gallus sancti viri discipulus, zelo pietatis armatus, fana in quibus daemoniis sacrificabant, igni succendit, et quaecunque invenit oblata, demersit in lacum. Qua causa permoti, ira et individia sanctos insectabantur, et communi consilio Gallum perimere voluerunt: Columbanum vero flagellis caesum et contumeliis affectum de suis finibus proturbare. |
| 4 | Beatus Pater, cognito consilio eorum, zelo iustitiae imprecatus est eis talia dicens: Deus, cuius providentia mundus subsistit et cuncta reguntur, fac super caput generationis huius reverti contumelias quas famulis tuis paraverunt. Nati eorum facile pereant, et antequam senescant, prae subitaneo stupore delirare cogantur: ipsique cum terra quam incolunt, dura potentium dominatione premantur, ut cunctis ignominia eorum pateat in aeternum, et sicut scriptum est: Convertatur dolor eorum in caput ipsorum, et in verticem illorum iniquitas ab ipsis patrata descendat [Psal. 7]. |