Walafrid Strabo, Visio Wettini, VII. [Sanctorum preces pro fidelibus. Visiones sanctorum defunctorum. De martyrum et virginum sede. Angeli oratio ad Wettinum. Responsio Wettini. De angelo custode. Recedit a vitiosis.]
| 1 | Vidit et innumeras diverso sorte phalanges |
| 2 | De monachis, gradibusque aliis, populique senatu, |
| 3 | De variisque locis longe patriisque remotis: |
| 4 | Hos gaudere hilares, illos frendere gementes; |
| 5 | Hos paradisus habet, discindit tartarus illos. |
| 6 | His visis multisque aliis quae scribere longum est, |
| 7 | Quaeque stylus currens stricta brevitate relinquit, |
| 8 | Ducitur ad quaedam praepulchrae moenia sedis, |
| 9 | Quae naturali consistere mole ferebat. |
| 10 | Hoc opus immenso nituit splendore, coruscans |
| 11 | Arcubus, effulgens variisque ornatibus aureis, |
| 12 | Argentique gerens multum structura metallum, |
| 13 | Praebuit arte oculis anaglyfa pascere mentem |
| 14 | Moenia, quae tantum latam longamque tenebant |
| 15 | Mensuram, pulchrumque statum mirabile factum, |
| 16 | Altaque per volucres pandebant culmina ventos |
| 17 | Quantum nulla potest intentio mentis in visum (F. in, usum) |
| 18 | Claudere tractandi, nec quis sermone fateri |
| 19 | Aut operi tanto veracem optare staturam, |
| 20 | Aut decus excellens veris disponere verbis. |
| 21 | Haec cernunt fratrique sacer tunc angelus illi: |
| 22 | Cras migrabis, ait, vitae confinia linquens |
| 23 | Terrenae, tamen interea certabimus ambo |
| 24 | Pro pietate preces sanctis prosternere Christi, |
| 25 | Ut vel parva tuis fiat concessio factis. |
| 26 | Inde beatorum parili venere volatu |
| 27 | Sedes usque sacerdotum, quis fulgidus ordo |
| 28 | Captat onus meriti, iugique potitur honore? |
| 29 | Angelus: Hos, inquit, secum Dominator opimis |
| 30 | Ditavit meritis, ideo enarrare coronam |
| 31 | Nemo potest qua quisque nitet cui Christus obumbrat. |
| 32 | Et quibus officia ornatas praebetis ad aras, |
| 33 | Hos rogitemus apud Dominum intercedere pro te. |
| 34 | Tunc pedibus venerandorum subnixus uterque |
| 35 | Unius illecebras precibus relevare precatur; |
| 36 | Nec mora sanctorum pariter consortia surgunt. |
| 37 | Aggressique thronum Christum petiere iacentes |
| 38 | Ut potius laxare velit quam digna referre. |
| 39 | Tum reboat de sancta vox testudine dicens: |
| 40 | Debuit exemplis multos incendere fratres, |
| 41 | Sed torpore madens desivit ferre laborem. |
| 42 | Hinc responsa silent, vocemque emittere cessant. |
| 43 | Angelus haec inter, fraterque in parte steterunt |
| 44 | Eminus, et sancti sedes cum pace revisunt. |
| 45 | Ipse Dionysium, Hilarium sanctosque ferebat |
| 46 | Martinum Anianumque suas cognosse fenestras. |
| 47 | Qualiter agnovit, quos nunquam corpore vidit? |
| 48 | Sed sperare datur quod vel sermone beati |
| 49 | Haec ducis audiret, vel quae sibi gratia cuncta |
| 50 | Monstrarat, quosdam faceret cognosse silentes. |
| 51 | Tunc hortante iterum gressum ductore retorquent |
| 52 | Ad sedesque viam nitidas pressere resumptam, |
| 53 | Gloria martyribus qua pollet opima beatis. |
| 54 | Credere non poteris speciem numerumque quot essent. |
| 55 | Hos, ait, invictus tulit haec in regna triumphus. |
| 56 | Hos etenim terris coelesti laude tenetis, |
| 57 | Hos precibus commissa suis tua solvere sanctis |
| 58 | Poscamus, statimque sacra ad vestigia sese |
| 59 | Proiiciunt, citiusque sacer consessus ab inde |
| 60 | Surgit, et ante Dei auratam prosternitur aulam. |
| 61 | Dimitti peccata rogans, vox sede recurrit. |
| 62 | Si quos prava docens peccati felle fefellit |
| 63 | Deque via in praeceps illex commisit abire, |
| 64 | Hos iterum revocet, solventur debita gratis. |
| 65 | Inquiruntque modum quo crimina solvere possit, |
| 66 | Qualiter ex aliis pravae miserabile virus |
| 67 | Doctrinae eximeret. Tum vox processit ad illos: |
| 68 | Convocet hos omnes quorum per inania mentes |
| 69 | Dogmata pervertit, nocuit vel in actibus unquam, |
| 70 | Aut quibus exemplum dicti vel praebuit actus |
| 71 | Quo vitam moresque suos corrumpere possent, |
| 72 | Et se sternat humo, dicatque per omnia sese |
| 73 | Esse reum, gessisse male et docuisse pudenter. |
| 74 | Sic veniam exposcat, statimque astantibus addat: |
| 75 | Vos precor, o nati Domini, per numina summi, |
| 76 | Per sanctosque viros, addens, animasque beatas |
| 77 | Coelicolasque omnes repetat, ne crimina quisquam |
| 78 | Haec vestrum tradatque alii faciensve docensve. |
| 79 | Et patet alterius quantum qui polluit actus, |
| 80 | Desipiat vel in exemplo seu dogmate pravo |
| 81 | Qui malus est, multos secum invitare suescit; |
| 82 | Et tamen e cunctis scelerum commercia sumet, |
| 83 | Infelix sua ferre nequit, maiora requirens. |
| 84 | Interea a longe bini de parte steterunt, |
| 85 | Ecce Sebastianum magno splendore micantem |
| 86 | Atque Valentinum specie cognovit aperta. |
| 87 | Inde etiam averso ducente, catervas |
| 88 | Virgineas adeunt, ubi splendor luce corusca |
| 89 | Summus adornavit nitidis consessibus ipsas; |
| 90 | Sunt, ait, hae sanctae quarum sub honore Tonantis |
| 91 | Nomina divinis colitis famulatibus, ipsas |
| 92 | Pro longa ad Dominum vita praemittere praesta. |
| 93 | Sic ait, et pedibus sese prosternere certant, |
| 94 | Protinus assurgunt, citiusque ad limina pergunt |
| 95 | Celsa throni longam fratri deposcere vitam |
| 96 | Sed prius orantes quam se prosternere possent, |
| 97 | Obvia maiestas Christique immensa potestas |
| 98 | Elevat inclines miro splendore nitescens, |
| 99 | Qualis ab humanis cerni agnoscique figuris |
| 100 | Nunquam posse datur; certant ut bella fidei, |
| 101 | Mitis ad astantes Christus dat verba puellas |
| 102 | Iusta docens si recta gerat, dignumque ministret |
| 103 | Omnibus exemplum, revocans ad moenia vitae |
| 104 | Quos adversa docens aeterno prodidit igni, |
| 105 | Tunc vester praestabit honor quod cuncta remittam. |
| 106 | O meritum sublime tuum, sanctissima mater |
| 107 | Virginitas, quae casta poli terraeque supremum |
| 108 | Imperium retines, Domino quae proxima Christo, |
| 109 | Aeternam super astra domum inviolata locasti: |
| 110 | Sola quidem caelebs tantum cognomen habebit; |
| 111 | Et corrupta tamen si se post crimina saltem |
| 112 | Convertens anima ad Dominum submissa recurrit, |
| 113 | Praemia certa manent, si nomine in aeva carebit. |
| 114 | His igitur gestis facili discedere gressu |
| 115 | Incipiunt, itinerque suum sacer angelus istis |
| 116 | Prosequitur dictis: Quantis humana volutet |
| 117 | Progenies vitiis, o quis narrare valebit! |
| 118 | Nam licet a Domino, numerosa peste laborans, |
| 119 | Abscedat genus humanum Factore relicto, |
| 120 | Atque iugo Satanae sua colla gravare suescat, |
| 121 | Nulla tamen tanto peccata furore Creator |
| 122 | Vindicat offensus quam quae contraria constant |
| 123 | Naturae, quod quisque nefas vitare laboret. |
| 124 | Quapropter cunctos nimium certare necesse est |
| 125 | Ne subeat mater scelerum Sodomita libido, |
| 126 | Et templum Domini mutetur in horrida nigri |
| 127 | Serpentis delubra, quibus se degere gaudet. |
| 128 | Sordida non tantum hic morbus contagia praebens |
| 129 | Inficit, alternas maribus dum turpiter instat, |
| 130 | Commaculatque animas ardente cupidine stupri. |
| 131 | Verum multiplici thalamum violare iugalem |
| 132 | Assolet illuvie, rabiem dum quisque sequentes |
| 133 | Luxuriae, instinctu violenti daemonis acti, |
| 134 | Naturae concessa suis stimulante relinquunt |
| 135 | Coniugibus luxu, licitumque in stupra calorem |
| 136 | Vertentes, Satanae incedunt hostile lupanar, |
| 137 | Unde tibi iubeo Auctoris de nomine nostri |
| 138 | Ista palam referens, ut clara voce revolvas, |
| 139 | Nec celare velis quantum discrimen adhaeret |
| 140 | Esse subinductas mulieres pluribus aptas: |
| 141 | Tempore nam quanto tam foedis sordibus instant, |
| 142 | Non capiunt aditus coeli vitamque beatam. |
| 143 | O quicunque malis cupimus nos subdere tantis, |
| 144 | Incidat in mentem tormenti poena futuri, |
| 145 | Dulcis enim est animo carnique insana voluptas, |
| 146 | Durior, heu! miseri gravibus plangoribus ignis |
| 147 | Tunc veniet, cum finis erit qui quemque sequetur. |
| 148 | Quaeso, probare velis digitum si ferre per ignem |
| 149 | Hunc facilem possis; certe sufferre recusas: |
| 150 | Qualiter aeternum tota cum mole calorem |
| 151 | Corporis incedis , quo vermis et ignis in aevum |
| 152 | Consistant vitiisque vicem dant omnibus atram. |
| 153 | Tunc Wettinus ait: Domine, haec proferre pavesco, |
| 154 | Vilis enim persona mihi est, nec congruit isti |
| 155 | Iudicio quod ad humanas transmittimus aures. |
| 156 | Angelus e contra, magnam promotus in iram, |
| 157 | Incusat: Quod summa Dei sententia iussit, |
| 158 | Non audes proferre pigro torpore retentus. |
| 159 | Tum satis admonuit proprios componere mores, |
| 160 | Atque suam radiis vitam illustrare beatis; |
| 161 | Adiungens: Ego sum qui te servare iubebar, |
| 162 | Angelus et custos rerum persisto tuarum. |
| 163 | Quem Scriptura Vetus Samsonem vulgat in orbem, |
| 164 | Huius in auxilio semper mansisse solebam: |
| 165 | Et miranda, favente Deo, complevimus ambo, |
| 166 | Quem mandante Deo primo comitabar ab ortu, |
| 167 | Donec per Dalilam in Domini procurreret iram, |
| 168 | Venderet et scorto auctoris sacra munera Christi, |
| 169 | Quo scelere infectus Dominumque Deumque reliquit. |
| 170 | Tunc ego discessi vitiis offensus ab illo. |
| 171 | Ergo puer bene castus eras, mihi quippe placebas, |
| 172 | Sed postquam propriis coepisti vivere votis, |
| 173 | Displicuit tua vita mihi, nam pravus abisti. |
| 174 | Nunc iterum placido temet complector amore |
| 175 | Moerentem lacrymis, et toto corde reversum. |
| 176 | Coelicolas hominum custodes esse sacrata |
| 177 | Scripta ferunt, Dominusque docens ostendit Iesus, |
| 178 | Ante Patris faciem stantes servare fideles, |
| 179 | Atque liber Pastoris opem demonstrat eamdem. |