Orosius, De arbitrii libertate, p38

monumenta.ch > Orosius > 38.
Orosius, De arbitrii libertate, 37. <<< >>> 39.

Orosius, De arbitrii libertate, 38.

1 « Divinitus tamen expianda esse peccata commissa, et pro eis Dominum exorandum » fatetur, propter veniam scilicet promerendam: quia id quod factum est, facere infectum multum ab isto laudata potentia illa naturae et voluntas hominis, etiam ipso fatente, non potest.2 Quare hac necessitate restat ut oret ignosci: ut autem adiuvetur ne peccet, nusquam dixit, non hic legi.3 Mirum de hac re omnino silentium, cum oratio Dominica utrumque petendum esse commoneat: et ut dimittantur nobis debita nostra, et ut non inducamur in tentationem (Matth. VI, 12, 13).4 Illud ut praeterita expientur: hoc ut futura vitentur.5 Quod licet non fiat, nisi voluntas adsit: tamen ut fiat, voluntas sola non sufficit.6 Ideo pro hac re, nec superflua, nec impudens Domino immolatur oratio.7 Nam quid stultius, quam orare ut facias, quod in potestate habeas?