Orosius, De arbitrii libertate, p27

monumenta.ch > Orosius > 27.
Orosius, De arbitrii libertate, 26. <<< >>> 28.

Orosius, De arbitrii libertate, 27.

1 O Domine, sustine paulisper stultitiam meam, donec qui sapiens et prudens videtur, erubescat et sentiat imprudentiam! Peccante uno homine, ex quo in universam successionem dira contagia transierunt, regnumque in universos mortis invaluit, poenitet te, irasceris, doles: et, usquequo Verbum caro factum, passione, cruce, ac morte opus habeat, commoveris.2 Forte satius fuerat unum deleri illico peccatorem, ut mox alius secunda plasmatione substitueretur, quo ab omni sorde libera et immaculata propago descenderet.3 At haec te, Deus omnipotens, quia non fecisse agnoscimus, non potuisse credimus? O Petre! supra quam petram Christus suam fundavit Ecclesiam (Matth. XVI, 18); et, o Paule! qui fundamentum posuisti, praeter quod aliud nemo potest ponere, qui est Christus Iesus (I Cor. III, 11); beati apostoli, columnae et firmamenta veritatis, vos saltem huic qui consiliarius Deo est et mediator, sacris respondete sermonibus! Ait Petrus: Benedictus Deus et Pater Domini nostri Iesu Christi, per quem vocati estis in haereditatem incorruptibilem, et incontaminabilem, conservatam in coelis, vos, qui in virtute Dei custodimini per fidem in salutem paratam revelari in tempore novissimo (I Pet. I, 3-5).4 Deinde Paulus, vas electionis, profert thesauros salutares, et ait: Benedictus Deus et Pater Domini nostri Iesu Christi, qui benedixit nos in omni benedictione spirituali in coelestibus in Christo, sicut elegit nos in ipso ante mundi constitutionem, ut essemus sancti et immaculati in conspectu eius in charitate, qua praedestinavit nos in adoptionem filiorum per Iesum Christum in ipsum, secundum propositum voluntatis suae in laudem gloriae suae, in qua gratificavit nos in dilecto Filio suo, in quo habemus redemptionem per sanguinem eius, remissionem peccatorum, secundum divitias gratiae eius, quae superabundavit in nobis in omni sapientia et prudentia: ut notum nobis faceret sacramentum voluntatis suae secundum bonum placitum eius; quod disposuit in eo, in dispensationem plenitudinis temporum, restaurare omnia in Christo, quae in caetis sunt et quae in terra (Ephes. I, 3-10).