monumenta.ch > Orosius > 17.
Orosius, De arbitrii libertate, 16. <<< >>> 18.
Orosius, De arbitrii libertate, 17.
1 Sed dicis: Cur tanta me lacessis iniuria? Cur tam arrogantibus verbis invidia gravas? Egone me servus comparare audeam Domino meo? Egone terra et cinis conferam Verbo Dei? Egone morti obnoxius, dici debeam victori mortis aequalis? Bene quidem, o condemnata nequitia, dans testimonium Deo, humiliaris in verbis, sed aliter sensus tuus clamat in paganis.2 Dicis « hominem posse esse sine peccato.3 » Iterum ac saepius repeto.4 Homo, qui hoc potest, Christus est.5 Aut praesume nomen, aut depone fiduciam.6 Deus illud uni tantum donavit, et hoc non nisi primogenito in multis fratribus (Rom. VIII, 9).7 Sic catholica fide traditur, sic tenemus.8 Sane Dominus noster admonuit infideles: Ego veni in nomine Patris mei, et non me recepistis.9 Veniet alius in nomine suo: forsitan ipsum recipietis (Ioan. V, 43).10 Aut nobiscum illum, cui credimus peccatores, unum sine peccato eumdemque unigenitum sequere, aut si tu es ille alius, confitere.11 Ipse est Dominus Iesus; qui, morte devicta et diabolo triumphato, ascendens in altum, captivam duxit captivitatem, dedit dona hominibus (Psal. LXVII, 19).12 De eius plenitudine nos omnes accepimus (Ioan. I, 16), sicut Apostolus docet: Unicuique autem nostrum data est gratia secundum mensuram donationis Christi (Ephes. IV, 7).13 Et ad Romanos idem magister gentium scribit: Dico enim per gratiam, quae data est mihi, omnibus qui sunt inter vos non plus sapere quam oportet sapere, sed sapere ad sobrietatem.14 Et unicuique sicut Deus divisit mensuram fidei (Rom. XII, 13).15 Deinde ad Corinthios praedicat: Divisiones vero gratiarum sunt: idem autem spiritus.16 Et divisiones operationum sunt: idem autem Dominus. Et divisiones ministrationum sunt (I Cor. XII, 4-6), gratiarum atque virtutum.17 Subiicit, Haec autem omnia operatur unus atque idem spiritus, dividens singulis prout vult (Ibid. 11).18 Deinde per comparationem membrorum in corpore hominis, manifestat corpus unitatis Ecclesiae disparibus operum modis, in unam perfectionis convenire concordiam, probans nullum penitus esse membrorum, quod non egeat alterius ope atque compage, ipso Domino capite constituto, in quo omnes sensus ac thesauri sapientiae et scientiae sunt absconditi (Coloss. II, 3).19 Unde et nobis dedit sensum, per quem sciremus, quod est Verbum in Christo Iesu (I Ioan. V, 20), in quo est omnis plenitudo divinitatis corporaliter (Coloss. II, 9): in quem, iuxta testimonium Ioannis (Ioan. I, 32), descendens Spiritus sanctus et permanens in ipso, esse Dominum declaravit.20 Itaque si nemo habet, nisi quia a te petit (Matth. V, 42), et nemo nisi secundum divisionem mensuramque accepit, et qui acceptum habet, ad ipsum custodiendum alieno eget auxilio, qua, rogo, amentia sibi de plenitudine promittit, qui in singularitate non sufficit? De Domino Evangelista testatur: Erat autem lux vera, quae illuminat omnem hominem venientem in hunc mundum (Ioan. I, 9).21 Dicit vero Dominus apostolis suis: Vos estis lux huius mundi (Matth. V, 14).22 Ibi in solo Domino lux tota, quia vera: hic in cunctis apostolis lux quidem, sed de luce quae tota est.23 Et cum hoc in apostolis ita est, in quorum electione universum Ecclesiae corpus assumptum est, quid nos, nos, inquam, et singuli, quid post eos videri possumus, nisi secundum apostolum Petrum homines ignari, credentes tantum per fidem evangelico propheticoque sermoni, tamquam lucernae lucenti in caliginoso loco (II Pet. I, 19)? Quum illustrati, etiam ipsi persuademur: ut praeparatae in operibus bonis sint lucernae ardentes in manibus nostris (Luc. XII, 35).24 quae multimodis tentationibus fatigatae, et defectu semper proprio et verbere periclitantur alieno.25 Unde et Dominus in Evangelio ait: Et si ipsa lux, quae in nobis est, tenebrae sunt: ipsae tenebrae quantae erunt (Matth. VI, 23)?
Orosius HOME
bnf17349.182
Orosius, De arbitrii libertate, 16. <<< >>> 18.
monumenta.ch > Orosius > 17.
© 2006 - 2025 Monumenta Informatik