Hildegardis Abbatissa, Vita Ruperti, TESTIMONIUM AUTHENTICUM DE ALIQUIBUS RELIQUIIS TRANSLATIS.
| 1 | Nos Ioannes Suicardus a Cronbeg, insignis metropolitanae ecclesiae Moguntinae scholasticus, ac S. Albani praepositus, reverendissimi ac illustrissimi in Christo Patris ac domini, D. Wolfgangi sanctae sedis Moguntinae archiepiscopi, S. R. imperii per Germaniam archicancellarii, principis electoris, vicarius generalis in spiritualibus, et ad infra scripta ab eodem specialiter deputatus commissarius, universis et singulis, ad quos hae nostrae pervenerint, post debita nostra promptaque officia et obsequia, notum facimus et esse cupimus, qualiter reverendissimi ac serenissimi Domini et Principes, D. Philippus D. G. episcopus Ratisponensis et Ferdinandus praepositus Argentoratensis, Palatini Rheni comites, ac utriusque Bavariae Duces, post absolutam in hac nostra Metropolitana urbe et ecclesia, iuxta statuta et consuetudinem ipsius, non sine praeclaro virtutum et Religionis exemplo, residentiam, cum hinc a nobis ad sacra limina apostolorum recedere statuerunt, pro ea qua sunt erga Deum Deique sanctos, quorum memoria in benedictione est, ardenti pietate et affectione petiverint, ut priusquam ab Ecclesia et dioecesi nostra discederent, sacra loca et monasteria religiosa veneratione visitare, ac de sacris eorum Reliquiis nonnihil secum ferre et asportare gratioso consensu Celsitudinis suae liceret. |
| 2 | Quorum laudabili zelo et pietati Celsitudo sua gratificari cupiens, nobis speciali mandato commisit, ut piis votis eorum satisfacientes, petitionem quam primum effectui mandaremus. Quod pro debito obedientiae nostrae obsequio exsequentes, accersito ad nos reverendo viro Vito Mileto, sacrae theologiae doctore ad S. Mauritium hoc loco praeposito, eum cum litteris et mandatis vicariatus et commissariatus nomine, una cum reverendo et eximio viro ac Domino Quirino Leonino, eiusdem sacrae theologiae licentiato, cathedralis Ecclesiae Ratisponensis canonico, serenissimorum principum theologo et moderatore, ad ecclesias et circumiacentia loca sacra amandavimus, iisdemque plenariam potestatem fecimus, sacras eorum reliquias in archiviis et reliquiariis debita cum reverentia inquirendi, aperiendi, examinandi, ac de iisdem quantum discretioni et religioni congrueret, in timore Domini ad nos referendi. |
| 3 | Qui commissum sibi munus sedulo exsequentes, praevia diligenti inspectione et informatione; has ad nos ex abbatia virginum montis S. Roberti, vulgariter Rupersberg, ordinis S. Benedicti, iuxta oppidum Bingam, reliquias attulerunt, scilicet duas costas de S. Roperto, filio quondam Roboaldi comitis palatini Rheni, ex Berta Austrasia et Lotharingiae ducissa, adhuc carnosas: item alia tria ossa oblonga eiusdem: item de spina dorsi adhuc carnosa: item dentem ex eiusdem capite, de mento superiori sub oculo dextro: item ossa tria de S. Hildegarde, ibidem quondam abbatissa, Virgine nobilissima et religiosissima, quae spiritu prophetico plena, conscripsit opus epistularum pulcherrimum de suis visionibus sive revelationibus, tempore D. Bernardi et Eugenii papae tertii, quos libros illius Eugenius quartus approbavit et confirmavit; eius natalis celebratur 17 Septembris. |
| 4 | Item de eadem costulam unam ac de spina eiusdem: item ossa duo de S. Bertha matre S. Ruperti, Austrasiae et Lotharingiae ducissa: item guttur cum alia particula de S. Satyria virgine et martyre. Quas quidem sacras reliquias nos debita eis reverentia accipientes et exosculantes, accepto prius a dominis subcommissariis solemni iuramento, quod eas in locis debitis, archiviis et reliquiariis, pro veris, certis et indubitatis sacris reliquiis, ab antiquo et ultra hominum memoriam ab omnibus vere Christianis orthodoxe catholicis semper et ubique reverenter habitas et cultas, ac de iisdem non raro ante hac ab archiepiscopis Monguntinis summis regibus et principibus communicari ac transmitti solitas, bona fide deprehenderint et compererint: ita quod de earum fide et veritate nemo vere Christianus ambigere possit aut debeat. |
| 5 | Ea qua decebat reverentia animique demissione, nomine et ex parte reverendissimi et Illustrissimi Domini nostri archiepiscopi et principis electoris Moguntini, serenissimis principibus, sub ipsa sanctae missae celebratione, cum multis aliis huic instrumento non insertis reliquiis, praesentibus ad hoc specialiter requisitis notario et testibus infra scriptis, in Dei nomine, ad ipsius et omnium Sanctorum suorum gloriam tradidimus: Deum Patrem Domini nostri Iesu Christi, cum quo omnes sancti feliciter vivunt et regnant, humiliter et ex animo precantes, ut hoc qualecunque servitutis nostrae obsequium illis ad gloriam et honorem, serenitatibus vero ipsorum nobisque omnibus eorum intercessione ad salutem proficiat aeternam. Amen. |
| 6 | In quorum omnium et singulorum fidem praesentes hasce fieri, propriaque manu subscribere, ac sigillis vicariatus nostri et ipsius abbatissae et conventus memorati monasterii communiri voluimus. |
| 7 | Acta sunt haec in metropolitana civitate Moguntia, in sacello curiae serenissimorum principum, sub anno nativitatis Christi millesimo quingentesimo nonagesimo secundo, die vero 10 mensis Augusti, pontificatus S. D. N. D. D. Clementis octavi anno primo, praesentibus ibidem rev. nobilib. magnificet eximiis viris ac dominis, Dom. |
| 8 | Adolpho Wolffg dicto Metternich, canonico Spirensi et praeposito Sancti Andreae Wormatiae, dictorum principum aulae praefecto; D. Aetherio Hoffmant S. theolog. doct. collegiatarum ecclesiarum D. Virginis ad Gradus et Sancti Petri extra muros Moguntinenses respective decano et cantore, almae Universitatis Moguntinae pro tempore rectore; D. Balthasaro Bafer ab Holobus, dictorum principum cubiculario, D. Ioan. Hagero Bavaro, dd. |
| 9 | principum capellano, ad praemissa specialiter requisitis et vocatis. Quae omnia et singula, in iam dicto loco et die, circa horam septimam antemeridianam, sacro prius missae officio; ipsis reliquiis super altare positis, devote habito, per tunc D. rever. archiepiscopi Moguntini deputatos commissarios supra memoratos, una ibidem adhuc exsistentes, tactis primo per ipsos sanctis Dei Evangeliis, ad tenorem datarum litterarum, vere et legitime dicta, acta, gesta, tradita fuisse, ego Georgius Molitoris, publicus notarius, reverendorumque dominorum capituli summae aedis sacrae Moguntinae secretarius, iuratus, una cum testibus supra scriptis, mecum ad hoc specialiter de novo rogatis, in veritatis testimonium evidentissimum, hac meae manus subscriptione propria ac signeto notariatus ad marginem solito apposito, coram universis et singulis attestor. |