Hildegardis Abbatissa, Physica, 8, Caput II. DE QUODAM SERPENTE .
| 1 | Quoddam genus serpentis est, quod valde calidum est et quod in terra et in aqua morari potest, et quod etiam diabolicas artes insidiis suis ad hominem habet. Nam istud genus serpentis homini inimicatur, et flatus suos contra hominem emittit, et plenum est mortifero veneno; unde etiam de veneno quod in se habet cutis eius exspissatur, ita quod in rugas contrahitur et quod etiam de ardore solis eadem exterior cutis scinditur; et cum hoc idem senserit velut inde de ulceribus gravatur, et tunc angustum foramen petrae quaerit, et in illud se tamdiu fricat dum spumas illas abiicit, et tunc aliquantum minus asper est quam tunc fuisset, cum spumis illis premebatur. |
| 2 | Et cum easdem spumas iam abiecerit, cutis eius subtilis et lucida velut recens efficitur, et hoc idem serpens multum gaudet, et tunc etiam in veneno suo et insidiis suis aliquantum minus asper est. Sed homo, qui eum tunc invenerit occidat, et cor eius caute tollat et ad solem exsiccet, et in aliquo tenui servando metallo obfirmet, et cum deinde aliqua magna tristitia et molestia opprimitur, illud in manu dextra teneat, et laetus efficietur, et quamdiu etiam in manu tenuerit, nullo veneno interius laedi poterit, quia si aliquod venenum interim comederit seu biberit, aut per sudorem, aut per nauseam, aut per secessum per eum transibit. |
| 3 | Iecor autem eius, et quae in eodem serpente sunt, mortifera existunt, nec ulli remedio hominis conveniunt. Aliud autem genus serpentis est, quod etiam calidum est, quod tantum in terra et non in aqua moratur, cuius venenum hominem aliquantum levius laedit si homo istud tetigerit seu gustaverit, quia aliquantum debile est. Et istud genus serpentis cum homine interdum moratur, et in domibus hominis aut in siccis locis, et minus homini insidias ponit. |
| 4 | Sed cum viderit, cum homo ipsum ferire vult, linguam exerit et eum ad supplicandum movet, quia de genere isto est, quod Adam seduxit, et ideo etiam habitacula hominis saepe quaerit. |