Hildegardis Abbatissa, Physica, 7, Caput XLIII. DE FORMICA {0} {1}.
| 1 | Formica calida est et de humore illo crescit qui aromata educit, et etiam velut volatilia ova in natura sua producit {0}. Homo autem, qui in capite suo et in pectore ac in stomacho multum flecma habet, cumulum, id est huffen formicarum, scilicet cum ipsis formicis, accipiat et in aqua coquat, et aquam illam super ignitum lapidem fundat, damph illum naribus et ore in se decies aut quinquies trahat, et flecma in eo minuetur. |
| 2 | Sed et qui superfluitatem malorum humorum, id est gicht in se habet, cumulum formicarum cum ipsis formicis accipiat, et in aqua coquat, et sic balneum paret, et ipsum balneum intret, et totum corpus in ipso balneo teneat, capite tantum exposito, et panniolo cooperto in eadem aqua madefacto, quia si caput in balneo se tetigerit et haberet de fortitudine aquae illius, faciliter doleret, et hoc saepe faciat, et gicht ab eo cessabit. |
| 3 | Et qui lepram in se habet, cuiuscumque generis sit, terram illam accipiat, ubi cumulus formicarum est, ita ut notari potest quantum ipsa terra madefacta est de ipsis formicis, et eam inter ardentes favillas de fago ponat, ut de ipsis favillis inardescat, quod ita eadem terra quantitatem earumdem favillarum excedat, et calidam aquam novies per ipsam calidam terram velut lixiviam transire permittat, et inde hircinum sepum, modicum plus de arvina veteris porci, et haec simul commisceat, et in praedictam aquam lixiviae ponat, ac postquam in illo conglutinatur, ab eadem aqua auferat; deinde huic sepo addat de pulvere habichswamp {0} sic et de pulvere meter minus quam violae, et sic unguentum faciat, et se in loco leprae cum eodem ungeunto per novem menses vel per plures iuxta ignem inungat, et sanabitur ita si ipsa lepra mors illius non est, aut Deus eum curari non vult. Et cum hoc unguento inungitur, caveat ne alieno homini aut alicui porco appropinquet, ne fortis vapor leprae, qui de eo egreditur, illos inficiat, quia tunc faciliter lepram de ipso consequerentur {1}. |
| 4 | Homo autem qui glandes et orfimas habet, ova formicarum super viride folium quercus lineet atque stercus gallinarum super ipsum folium ad eadem ova lineet, et sic calidum super glandes aut super praefatas scrofulas orfime saepe ponat, et evanescent. Sed et si quis homo iratus est aut oppressus est in mente aut tristis, iuvenes formicas, cum adhuc ova ipsis adhaereant, accipiat cum modico bache {0} {1} earum, id est cum bucello, in quo iacent, et haec in lineum pannum liget, et postea, cum gravatum se in mente sua senserit, ipsum pannum in quo eaedem formicae sunt solvat, et eas super cor suum tamdiu ponat usque dum ab eis sudorem capiat, et suavem mentem habebit, et laetus erit, atque bonum intellectum in causis illis capiet, in quibus tunc occupatus est. |