Hildegardis Abbatissa, Physica, 1, Caput CCXXIII. DE THYMO [II, 181].
| 1 | Thymus calidus et siccus est. Et si quis bonas herbas et condimenta addat, et calore ac fortitudine sua putredinem eiusdem doloris aufert. Nam si aliis herbis et condimentis non condiretur, eadem ulcera fortitudine sua perforaret, nec ea sanaret, si desuper poneretur. |
| 2 | Sed et qui lepram in se habet, eamdem herbam aliis bonis herbis et pigmentis condiat, et sic lepram inungat, et calore et fortitudine sua putredinem eiusdem leprae minuit, lepra cuiuscunque generis sit. Thymum cum terra radicum eius accipiat, et igne fervere faciat, et per haec assum balneum sibi paret, et etiam thymum cum sibi adhaerente terra in caldario cum aqua coquat, et hoc modo sibi balneum faciat, et hoc saepe utatur, et calor et siccitas eiusdem herbae cum sicca terra ignita, ut praefatum est, pravos humores minuit, aut Deo non placebit. |
| 3 | Sed si quis a paralysi et a stechedo fatigatur, et a peste illa, quae membra hominis ita fatigat, quasi corrodantur et comedantur, accipiat salviam et bis tantum esulae, et ter tantum thymi ut esulae est, et in aqua coquat, et tunc eis hirczinum sepum addat, et bis tantum veteris arvinae, et sic unguentum faciat, et se iuxta ignem cum eo ubi dolet perungat, et calor salviae et calor esulae cum thymi, et cum a suavitate calefactae aquae temperati addito, etiam calore hircini sepi et calore veteris arvinae iniuste calidos et iniuste frigidos humorum praedictorum dolores minuunt. |
| 4 | Et idem unguentum pediculos in homine mortificat, cum illo si inungitur. Si sanguis et aqua in oculis homini, aut prae senectute aut prae aliqua infirmitate, supra modum attenuantur, vadat ad viride gramen, et illud tam diu inspiciat, dum oculi eius velut lacrymando madefiant, quia viriditas graminis illius hoc quod in oculis illius turbidum est aufert, et eos puros et lucidos facit |