Hildegardis Abbatissa, Epistulae, EPISTULA CXXXIV. H. TRAIECTENSIS CANONICI AD HILDEGARDEM. [Ut arcana divinae revelationis de suo statu sibi revelet.]
| 0 | Pauperis Christi paupertatem in fragili sexu imitanti H., divitis Christi divitias exoptans H. Traiectensis canonicus, salutem in Domino qui mandat salutem Iacob. |
| 1 | Spiritus Dei miro et inaestimabili quodam modo in te loquentis et per te scribentis experimentum in me ipso habere desidero. Absit a me ut ulla dubietas in me sit de te, quia Spiritus Dei loquitur in te; sed magis cum admirantibus admiratio, et cum devotis devotio, me ad familiaris experimenti desiderium monet et provocat. |
| 2 | In humilitate itaque supplico humilitati tuae, quatenus arcana divinae revelationis de statu meo, praecipue secundum interiorem hominem, mihi in ministerio tuae manifestationis ad doctrinam et cautelam spiritus mei exhibeas. Quod debes quidem ex promisso, quia cum in transitu meo versus Romam irem, haec a tua charitate impetraverim. Spiritus Domini perseveret tecum. Amen. |
| 4 | RESPONSUM HILDEGARDIS. [Ut velociter surgat et a diabolo fugiat.] |
| 5 | Deus in arbore offensus est propter malitiosa verba serpentis. Tunc etiam in pulchra formatione qua Deus hominem creaverat, bona scientia in homine erubuit, propter malam concupiscentiam quam ille concupierat. Et ideo quasi in aliena via Deus illi clamavit: Adam, ubi es? [Gen. III] ac vestitum dedit ei, sic in se ipso dicens: Per tunicam humanitatis meae te requirere volo; et postea in sancta humanitate sua hominem denuo recreavit, ita ut cum ceciderit, per poenitentiam in humanitate Dei resurgat. |
| 6 | Unde tu, homo, velocius surge, ac in tunicam Dei velocius te involve, et a diabolo fuge, et ego in effusione orationis meae, quando anima mea ad Deum aspicit, libenter pro te orabo, et vives. |