Hildegardis Abbatissa, Epistulae, EPISTULA CXXIII. H. MAGISTRI DE TRAIECTO AD HILDEGARDEM. [In camino tribulationis excoctus, ipsius scriptis cupit refrigerari, et an sit in numero salvandorum rescire.]
| 0 | H., salve, Christi nobilis sponsa, susceptura incorruptae vitae sponsalia. Quis, qualis, quantus, quomodo, unde sim, scilicet H. magister de Traiecto indignus, ex praesenti latore habes cognoscere. |
| 1 | Christi bonus odor, quasi unguentum effusum, de te longe lateque fragrans nostris indignis auribus spirando inflavit, te superna visitante gratia, frequenti illustratione splendoris divini coelitus ita desuper irradiari, ut nonnunquam quarumlibet causarum eventus, et rerum exitus occulta dispensatione Dei praefinitos, per inhabitantem in te eius gratiam tibi concedatur contemplari, maxime cum hoc tibi instanter flagitaveris revelari. |
| 2 | Qua de re ego humilis et deiectus, variis doloribus ac multimodis adversitatibus exagitatus, nimirum ineffabilibus propriis reatibus id provocantibus, tuis me piis precibus ex intimis commendo visceribus, per illum te testans, qui te sibi proprio reconsignavit pretio, ut tuis iustis laboribus, me eius clementi bonitati studeas complacare indefesso labore. |
| 3 | Sum enim humiliatus usquequaque, et usque in finem curvatus, tanquam vas perditum et a facie oculorum eius proiectum, quia circumdederunt me mala quorum non est numerus, et comprehenderunt me iniquitates meae, quae supergressae sunt caput meum, sicut onus grave, et super haec omnia sustinui: qui simul contristaretur, et non fuit; et qui consolaretur, nec inveni. |
| 4 | Unde non inani quidem temeritate, nec superflua curiositate sed tanquam in camino tribulationis excoctus aestuanti desiderio ex tuis cupitis rescriptis supplex et anhelus exspecto refrigerari, desiderans ex ipsis tam superni dispensatoris de statu vel exitu mearum angustiarum praefinitam sententiam animadvertendo experiri, quam a te consilium sanitatis ex ipsius inspiratione suscipere. |
| 5 | Sed ante omnia et per omnia ardenter sitio ex te certificari, si tandem in coetu salvandorum me divinitas praeordinavit computari. Vale, gaude, vive, et sit nomen tuum in libro vitae. |
| 6 | RESPONSUM HILDEGARDIS. [Ut declinet a malo et faciat bonum.] |
| 7 | Mysticum spiramen et vox Sapientiae sonat: Deus aeternus est, et in semetipso hoc consilium habuit, quod magnum opus facere voluit, ita quod omnia miracula sua in illo per rationalitatem sonarent. Et in hoc antiquo consilio valde delectabatur, et opus suum plurima aedificia boni aedificari debuit, et sic Deus hominem fecit. |
| 8 | Homo autem imago Dei est, in qua Deus aureum spiraculum misit, quod in se duas vias in scientia boni et mali habet, altera coelum sustinet, altera malum ostendit. Illa coelum sustinet, ista quod Deus virtutem potentiae suae perfecit in aureo spiraculo hominis fulgentibus operibus; ista autem tangit statum nigredinis primi incipientis mali, quod contra pugnare voluit. |
| 9 | Et in his duabus viis quinque sensus hominis cum sapientia, scientia, intellectu et voluntate, ad magnum honorem computati sunt, sicut etiam ordines angelorum ad laudem Dei positi sunt, qui in conspectu eius assistunt. Nunc autem, o serve Dei, in meliore via parvae fenestellae in splendido lumine in te apparent, ita quod exoptando bonum desideras; in altera vero via in nigro turbine occupatus es. |
| 10 | Sed tu, o miles, cum clara militia surge, et turbinem hunc vince, quoniam gratia Dei te tangit et monet, sicut etiam in scientia secreti tui intelligere potes. Sic declina a malo et fac bonum, et Deus te requiret et in te quiescet. |