Hildegardis Abbatissa, Epistulae, EPISTULA CVI. N. ABBATISSAE IN LUBBOLDESBERGE AD HILDEGARDEM. [Consolatorias ab ea exposcit litteras.]
| 0 | HILDEGARDI sponsae Christi in Monte S. Ruperti, N. humilis gubernatrix sororum in Lubboldesberge, piam in Christo orationem. |
| 1 | Quanto desiderio faciem tuam videre, tuoque colloquio gaudere diu desideravi et desidero, novit scrutator cordis et renum Deus, nunquam tamen, peccatis meis impedientibus, ad desiderii mei effectum potui pervenire. Verumtamen, quoniam saepe cognovi multos per tuas litteras consolationem accepisse, quibus tamen faciem tuam videre non contingit, propterea et ego peccatrix idem sperans, consilium tuum per praesentem chartulam quaerere ausa sum, si forte divina clementia per bonitatem tuam consolari afflictionem meam disposuerit. |
| 2 | Multiplex siquidem est cordis mei contritio, quam per te alleviari totis visceribus meis exopto. |
| 3 | RESPONSUM HILDEGARDIS. [A Deo eam valde diligi.] |
| 4 | Dies lucem clarificat, et nox tenebras obnubilat. Si autem nox contra diem pugnare vult, eum exstinguere non potest. Si vero dies noctem superare vult, possibilitatem eam vincere habet. Verum autem lumen tibi adsit, quod in primo die Deus homini providit. Nam Pater Filium diligit, quamvis eum foras exire videat; cum tamen ille tempus tempestivum peccandi non quaerat, quasi Deus non sit. |
| 5 | Deus animam tuam in vagatione mentis tuae videt, sed tamen mens tua illicita peccandi deridet quae animam decerpunt. Unde video te sicut rutilantem fulgorem solis per inspirationem Spiritus sancti; nec omnino exsilium perditionis, sed aspicientem ad solem sicut aquilam per poenitentiam, quae dulcissima mater est, et ideo Deus valde amat te. |
| 6 | Nunc in aeternum vive. |