Hildegardis Abbatissa, Epistulae, EPISTULA XCVII. N. ABBATISSAE AD HILDEGARDEM. [Ipsius preces pro se suaque congregatione deprecatur.]
| 0 | Amantissimae dominae et in Christo matri dilectissimae, N. abbatissa, licet indigna, sororum ecclesiae . . . ., Regem gloriae in suo decore videre et cum eo gaudere perenniter. |
| 1 | Benedictus Deus, qui mysteria secretorum suorum, mundo antea nunquam audita, temporibus nostris mirifice per te declarare dignatur, fidemque nostram per te, o mater sanctissima, confirmat, et sanctam Ecclesiam suam solito fulgentioribus signorum suorum virtutibus, velut quibusdam novi solis radiis ineffabiliter illuminat. O quis ista unquam audivit? quis vidit talia? Ergo dicamus singuli, dicamus omnes: Benedictus Deus. |
| 2 | Vultum sanctitatis vestrae videre, et verba ex ore vestro divino audire cupio ardentissime; sed quia hoc pro tempore et locorum instantia per praesentiam corporis implere non valeo, corde et animo te semper videbo, te semper amabo. Precor etiam sanctitatem tuam, o mater piissima, ut pro me peccatrice et pro congregatione nostra tibi mecum supplicante, ad Deum, qui te procul dubio exaudit, intercedere digneris. |
| 3 | Scias quoque quia memoria tua apud nos semper in benedictione erit, et nomen Domini per te magnificabitur. Ora pro nobis, piissima mater et domina. Super haec omnia rogamus tum pro Deo, tum pro materno affectu, ut nobis consolationis tuae litteras mittere in proximo non differas. Christus Dominus noster in regno suo nos tecum congregare dignetur. |
| 5 | RESPONSUM HILDEGARDIS. [Ne sit instabilis, neve vana scrutetur.] |
| 6 | Provide ne tibi sit circuiens mens instabilitatis, in qua nubes sapphirinei coloris apparere non potest, et quae etiam frequenter lucem solis obtegit. Magnum autem studium habe, ut in stabilitate stes, nec unamquamque vanam ac stultam inquisitionem scruteris, quoniam qui hoc faciunt, saepe a charitate Christi decepti cadunt. Sicut etiam sapphirinea nubes per circumeuntem mentem instabilitatis obtegitur, amplexionem Christi attende, et omnia bona ab eo quaere, et illi opera tua manifesta, et ipse tibi beatitudinem dabit, quia absque eo vana est salus hominis; quia gratia et salus non per hominem, sed per Deum habetur, ubi et sanctae Scripturae, quae de divino fonte fluunt, mammas ad sugendas hominibus praebent. |
| 7 | Disce ergo ut hanc vanitatem fugias, quae lucem solis obtegit, scilicet quae hominem a Christo separat, et in aeternum vives, et a Christo coronaberis. |