Hildegardis Abbatissa, Epistulae, EPISTULA LXXVII. W. ABBATIS HEGENNEHE AD HILDEGARDEM. [Animae suae defectus illi aperit, et corporis infirmitatem, petitque utrisque suis precibus medeatur]
| 0 | H. Deo dilectae et sororum de S. Ruperto in Pinguis magistrae venerandae, W. fratrum in Hegennehe praelatus quamvis indignus, donum scientiae et sapientiae et perpetuae integritatis praemium. |
| 1 | Ut primum vestrae sanctitatis famam audivi, ad salutandam eam missis vobis litteris meis maturavi; sed quia utrum praesentiae vestrae allatae sint an non, incertum habeo, et ideo novas prioribus adiiciens, multoties mittere non cesso, quousque eas praesentiae vestrae exhibitas esse cognoverim. Et nunc in his vobis transmissis litteris meis, ad opem orationum vestrarum pauper valde et egenus confugio, quia praeter figuram hominis nescio quid de donis Altissimi acceperim. |
| 2 | Caligat visus, surdescit auditus, inopia loquelae lingua constringitur, defectu vocis et devotione mentis in divinis laudibus mutesco, tarditate intellectus praepeditur, memoria labilitate exinanitur, superbia animus inflatur, ira accenditur, tristitia constringitur, accidia deiicitur, pusillanimitate et verecundia continue confunditur. |
| 3 | Sed his malis omnibus accessit mihi gravis et molesta infirmitas, quam nisi misericordia Dei per te evadam, necesse est mihi per eam, post modicum, periculum vitae imminere. Sed quia pius et misericors est Deus, et voluntatem timentium se faciet, peto ut per orationes vestras haec omnia mala tam in corpore quam in anima evadam, sublimatoque a me iugo dominationis inimicorum meorum, valde enim aggravatum est super me iugum eorum, mihi aliquam partem de multitudine misericordiarum suarum impendat. Num et mihi servavit benedictionem? Mihi obsecro etiam benedicat. |
| 4 | Peto etiam vestram sanctitatem, si tamen petere audeo, ut de futuro statu vitae meae me doceatis. Haec autem omnia a vobis quaerere ea praesumptio fecit, quia haec omnia vobis possibilia esse per eum qui in vobis habitat Christum celebris fama divulgavit. Vale, domina, et dignum me Deus faciat tam responsione quam adiutorio orationum vestrarum. Nam vivum et defunctum sanctis orationibus vestris me committo. |
| 6 | RESPONSUM HILDEGARDIS. [Ut praelationem fugiat si suis sit inutilis.] |
| 7 | Lux vivens dicit: Prima causa quam corde tuo sustinuisti flumen dedit, secunda claritatem ostendit, tertia vero quae est in pastorali cura optima est: ita si oves tuae vocem tuam audiunt; quod si te non audiunt, praelationem fuge, sic tamen quod rationem reddas de talento tuo. Nam si non potes operari per magistrationem tuam in fratribus tuis, esto similis eis in subiectione. Sed dico tibi: Tu fatigatus es taedio diversitatis vicissitudinum conversationis tuae mentis; unde magis tibi expedit ut angustiam habeas pro aliis fratribus tuis, quam te solum in subiectione coerceas. Vive ergo in igneo datore, et ne tardes in vigili sensu. |