Hildegardis Abbatissa, Epistulae, EPISTULA XIII. HILLINI TREVIRORUM ARCHIEPISCOPI AD HILDEGARDEM. [Rogat ut de cella regis vinaria guttas aliquas ad ipsum stillare scripto dignetur.]
| 0 | HILLINUS Dei gratia Trevirorum humilis minister et servus, ac eorumdem archiepiscopus, licet indignus, HILDEGARDI clarissimae sorori Agnum et Sponsum sequi quocunque ierit [Apoc. XIV]. |
| 1 | Quoniam Dei sapientia quae infirma mundi eligit, ut fortia confundat [I Cor. I], iucundum tibi habitaculum in tua virginitate eligere complacuit, lucis suae gratiam in spiritu consilii et scientiae amplioris in te largius effudit, cuius, ut arbitror, lucis effusione etiam aliorum mentes ad studia meliora et saluti viciniora excitari voluit [Hebr. VI], et illustrari, te mediante, mater veneranda, et sincerissima charitate amplectenda. |
| 2 | Superest igitur, virgo Christi dilectissima, verae vitis [Ioan. XV], cuius sub umbra quiescis, cuius fructus gutturi tuo dulcis et amplexabilis [Cant. II]; verae, inquam, vitis propagines in hoc mare procellosum latius extendere, coelestis poculi, quod inebriaris [Cant. V], dulcissimum saporem ad lucra animarum quaquaversum propensius derivare, quae gratis accepisti gratis dare [Matth. X], ne forte arguaris lucernam, ad utilitatem proximorum accensam, sub modio abscondere voluisse [Matth. V] [Luc. VIII, XI]. Rogo ergo, mater sancta, cum caeteris ad portum consolationis tuae confugientibus, spe desiderii mei uberrima fretus, rogo, inquam, et contestor viscera tua materna, per sanctam charitatem, quatenus de cella illa regis vinaria [Cant. II], (cuius voluptatis abundantia etiam in hac vita mirabiliter inebriaris), guttas aliquas ad me peccatorem, per praesentium latorem, stillare scripto digneris; tum propter eum, qui tibi ea posse praestitit, tum eapropter, ut veritatis experientia comprobet quod quorumdam auribus, de gratia tibi coelitus infusa, rumor dubitanter infert. |
| 3 | Ille igitur qui coepit in te bonum opus, consummet in vita viventium [Philip. I]. |
| 4 | RESPONSUM HILDEGARDIS. [Prophetice et hortatorie scribit.] |
| 5 | Sapientia sonat, dicens: Nunc squalidum tempus muliebris formae est, Oi, Oi, Adam novum testamentum omnis iustitiae, et radix omnis seminis hominum fuit. Postea in genere ipsius virilis animus surrexit, qui inter turmas exiit, velut arbor quae se in tres ramos extendit. Prima turma talis erat, quod filii Adae elegerunt quidquid possibilitas eorum habuit. |
| 6 | Secunda, quod homines in temeritate homicidii surrexerunt. Tertia vero, quod fecerunt quidquid in idolis et similibus erroribus voluerunt. Nunc arbor haec arida est, et mundus in multis periculis eversus est. Tempus enim istud, ad tempus istud respicit, quando prima mulier nutum primo viro in deceptione fecit [Gen. III]. Sed tamen vir plures vires habet, quam mulier perficere possit. |
| 7 | Mulier autem est fons sapientiae et fons pleni gaudii, quas partes vir ad perfectum ducit. He, He, tempus hoc nec frigidum, nec calidum est, sed squalidum. Post haec tempus veniet, quod in magnis periculis, in timore, in iustitia et ferocitate virorum viriles vires proferet. Deinde error errantium errorum flabit, sicut quatuor venti, qui in magnis periculis famam suam effundunt. Nunc autem, o pastor, audi, quia gratia Dei in vanum te non constituit, unde iustitiam ipsius contine. Cum bona opera facis, cito fatigaris; cum vero ad symphoniam vocaris, ita quod ad orationem consistis, illico arescis. |
| 8 | He, He, qui in vice Christi es, iterum audi: Quidam rex quamdam urbem in magnis honoribus habuit, quam tribus viris de suis hominibus commendavit, ita ut curam illius in custodia haberent. Primo autem turrim, secundo planitiem urbis, tertio murum ipsius cum propugnaculis commisit. Tu in turrim positus es; populus tuus in planitie urbis; clerus autem tuus super murum eius cum propugnaculis. |
| 9 | Quod si murus urbis impugnabitur, et planities eius depraedabitur; tu autem turrim eius custodi, et talis esto, ne tota urbs destruatur, et non dissipabitur. Species columbae te docet, et verbum Dei non caret in te scientia. Nunc ergo vigila [Apoc. III], et in virga ferrea constringe [Psal. II], doce, et vulnera tibi commissorum unge, et in aeternum vives. |