Hieronymus, Marcus, Caput 11
| 1 | et cum adpropinquarent Hierosolymae et Bethaniae ad montem Olivarum mittit duos ex discipulis suis |
| 2 | et ait illis ite in castellum quod est contra vos et statim introeuntes illuc invenietis pullum ligatum super quem nemo adhuc hominum sedit solvite illum et adducite |
| 3 | et si quis vobis dixerit quid facitis dicite quia Domino necessarius est et continuo illum dimittet huc |
| 4 | et abeuntes invenerunt pullum ligatum ante ianuam foris in bivio et solvunt eum |
| 5 | et quidam de illic stantibus dicebant illis quid facitis solventes pullum |
| 6 | qui dixerunt eis sicut praeceperat illis Iesus et dimiserunt eis |
| 7 | et duxerunt pullum ad Iesum et inponunt illi vestimenta sua et sedit super eo |
| 8 | multi autem vestimenta sua straverunt in via alii autem frondes caedebant de arboribus et sternebant in via |
| 9 | et qui praeibant et qui sequebantur clamabant dicentes osanna benedictus qui venit in nomine Domini |
| 10 | benedictum quod venit regnum patris nostri David osanna in excelsis |
| 11 | et introivit Hierosolyma in templum et circumspectis omnibus cum iam vespera esset hora exivit in Bethania cum duodecim |
| 12 | et alia die cum exirent a Bethania esuriit |
| 13 | cumque vidisset a longe ficum habentem folia venit si quid forte inveniret in ea et cum venisset ad eam nihil invenit praeter folia non enim erat tempus ficorum |
| 14 | et respondens dixit ei iam non amplius in aeternum quisquam fructum ex te manducet et audiebant discipuli eius |
| 15 | et veniunt Hierosolymam et cum introisset templum coepit eicere vendentes et ementes in templo et mensas nummulariorum et cathedras vendentium columbas evertit |
| 16 | et non sinebat ut quisquam vas transferret per templum |
| 17 | et docebat dicens eis non scriptum est quia domus mea domus orationis vocabitur omnibus gentibus vos autem fecistis eam speluncam latronum |
| 18 | quo audito principes sacerdotum et scribae quaerebant quomodo eum perderent timebant enim eum quoniam universa turba admirabatur super doctrina eius |
| 19 | et cum vespera facta esset egrediebatur de civitate |
| 20 | et cum mane transirent viderunt ficum aridam factam a radicibus |
| 21 | et recordatus Petrus dicit ei rabbi ecce ficus cui maledixisti aruit |
| 22 | et respondens Iesus ait illis habete fidem Dei |
| 23 | amen dico vobis quicumque dixerit huic monti tollere et mittere in mare et non haesitaverit in corde suo sed crediderit quia quodcumque dixerit fiat fiet ei |
| 24 | propterea dico vobis omnia quaecumque orantes petitis credite quia accipietis et veniet vobis |
| 25 | et cum stabitis ad orandum dimittite si quid habetis adversus aliquem ut et Pater vester qui in caelis est dimittat vobis peccata vestra |
| 26 | quod si vos non dimiseritis nec Pater vester qui in caelis est dimittet vobis peccata vestra |
| 27 | et veniunt rursus Hierosolymam et cum ambularet in templo accedunt ad eum summi sacerdotes et scribae et seniores |
| 28 | et dicunt illi in qua potestate haec facis et quis tibi dedit hanc potestatem ut ista facias |
| 29 | Iesus autem respondens ait illis interrogabo vos et ego unum verbum et respondete mihi et dicam vobis in qua potestate haec faciam |
| 30 | baptismum Iohannis de caelo erat an ex hominibus respondete mihi |
| 31 | at illi cogitabant secum dicentes si dixerimus de caelo dicet quare ergo non credidistis ei |
| 32 | sed dicemus ex hominibus timebant populum omnes enim habebant Iohannem quia vere propheta esset |
| 33 | et respondentes dicunt Iesu nescimus respondens Iesus ait illis neque ego dico vobis in qua potestate haec faciam |