Hieronymus, Ecclesiasticus, Caput 19
| 1 | operarius ebriacus non locupletabitur et qui spernit modica paulatim decidet |
| 2 | vinum et mulieres apostatare faciunt sapientes et arguent sensatos |
| 3 | et qui se iungit fornicariis erit nequa putredo et vermes hereditabunt illum et extolletur in exemplum maius et tolletur de numero anima eius |
| 4 | qui credit cito levis corde minorabitur et qui delinquit in animam suam insuper habebitur |
| 5 | qui gaudet iniquitati denotabitur et qui odit correptionem comminuetur vita et qui odit loquacitatem extinguit malitiam |
| 6 | qui peccat in animam suam paenitebitur et qui iucundatur malitia denotabitur |
| 7 | ne iteres verbum nequam et durum et non minoraberis |
| 8 | amico et inimico noli enarrare sensum tuum et si est tibi delictum noli denudare |
| 9 | audiet enim te et custodiet te et quasi defendens peccatum odiet te et sic aderit tibi semper |
| 10 | audisti verbum adversus proximum conmoriatur in te fidens quoniam non te disrumpet |
| 11 | a facie verbi parturit fatuus tamquam gemitus partus infantis |
| 12 | sagitta infixa femori carnis sic verbum in corde stulti |
| 13 | corripe amicum ne forte non intellexerit et dicat non feci aut si fecerit ne iterum addat facere |
| 14 | corripe proximum ne forte non dixerit et si dixerit ne forte iteret |
| 15 | corripe amicum saepe enim fit commissio |
| 16 | et non omni verbo credas est qui labitur lingua sed non ex animo |
| 17 | quis est enim qui non deliquerit lingua sua corripe proximum antequam commineris |
| 18 | et da locum timori Altissimi quia omnis sapientia timor Dei et in illa timere Deum et in omni sapientia dispositio legis |
| 19 | et non est sapientia nequitiae disciplina et non est cogitatus peccatorum prudentia |
| 20 | est nequitia et ipsa execratio et est insipiens qui minuitur sapientia |
| 21 | melior est homo qui deficit sapientia et deficiens sensu in timore quam qui abundat sensu et transgreditur legem Altissimi |
| 22 | est sollertia certa et ipsa iniqua |
| 23 | et est qui emittit verbum certum enarrans veritatem est qui nequiter humiliat se et interiora eius plena sunt dolo |
| 24 | et est iustus qui se nimium submittit a multa humilitate et est iustus qui inclinat faciem et fingit non videre quod ignoratum est |
| 25 | et si ab inbecillitate virium vetetur peccare si invenerit tempus malefaciendi malefaciet |
| 26 | ex visu cognoscitur vir et ab occursu faciei cognoscitur sensatus |
| 27 | amictus corporis et risus dentium et ingressus hominis enuntiant de illo |
| 28 | est correptio mendax in ira contumeliosi et est indicium quod non probatur esse bonum et est tacens et ipse est prudens |