Hieronymus, Vita Malchi monachi captivi, 8.
| 1 | Fugit. |
| 2 | - Regresso ad cubile occurrit mulier: tristitiam animi vultu dissimulare non potui. |
| 3 | Rogat cur ita exanimatus sim. |
| 4 | Audit causas: hortor ad fugam: non aspernatur. |
| 5 | Peto silentium: fidem tribuit: et iugi susurro inter spem et metum medii fluctuamus. |
| 6 | Erant mihi in grege duo hirci mirae magnitudinis, quibus occisis, utres facio, eorumque carnes viatico praeparo. |
| 7 | Et primo vesperi, putantibus dominis nos secreto cubitare, invadimus iter, utres et partes carnium portantes. |
| 8 | Cumque pervenissemus ad fluvium, nam decem millibus aberat; inflatis conscensisque utribus, aquis nos credimus, paulatim pedibus subremigantes, ut deorsum nos flumine deferente, et multo longius quam conscenderamus, in alteram nos exponente ripam, vestigium sequentes perderent. |
| 9 | Sed inter haec madefactae carnes, et ex parte lapsae, vix tridui cibum pollicebantur. |
| 10 | Bibimus usque ad satietatem, futurae nos siti praeparantes. |
| 11 | Currimus, post tergum semper aspicimus; et magis noctibus promovemus, quam diebus, vel propter insidias late vagantium Saracenorum, vel propter ardorem solis nimium. |
| 12 | Pavesco miser etiam referens: et si tota mente securus, toto tamen corpore perhorresco. |