Gregorius Turonensis, Vitae patrum, 17, 4

monumenta.ch > Gregorius Turonensis > 4
Gregorius Turonensis, Vitae patrum, 17, III. <<< >>> V.

Gregorius Turonensis, Vitae patrum, 17, IV.

1 In ieiuniis autem valde, ut diximus, fortis erat.2 Nam caeteris reficientibus, saepe ipse, confecto capite a cucullo, ne agnosceretur in publico, cum uno tantum puero sanctorum basilicas circuibat.3 Sed et curationum gratia data est ei a Deo.4 Dum autem haec in illo, ut supra diximus, habitu sanctorum habitacula circuiret, ad templum sancti Maximini antistitis accessit, in cuius atrio post multas debacchationes tres energumeni pressi sopore quiescebant, cernensque eos somno deditos, fecit signum crucis e contra: statimque expergefacti.5 elevantes in sublime voces, dato impetu ad vomitum, emundati sunt.6 Cum autem lues inguinaria Trevericum populum in circuitu civitatis valde vastaret, et Sacerdos Dei pro ovibus commissis Domini misericordiam imploraret assidue, factus est sonus de nocte magnus, tanquam tonitruum validum, super pontem amnis, ita ut putaretur urbs ipsa dehiscere.7 Cumque omnis populus exterritus in lectulis resedisset, lethiferum sibi interitum opperiens, audita est in medio rumoris vox una caeteris clarior, dicens: Et quid hic, o socii, faciemus? Ad unam enim portam Eucharius sacerdos observat, ad aliam Maximinus excubat, in medio versatur Nicetius; nihil hic ultra praevalere possumus, nisi sinamus hanc urbem eorum tuitioni.8 Hac voce audita, statim morbus quievit, nullusque ab eo ultra defunctus est.9 Unde non ambigitur virtute memorati Antistitis fuisse defensam.10 Invitatus autem quodam tempore Sacerdos a rege, dicit suis: Quaerite nobis piscium multitudinem in abundantiam, ut euntes ad occursum regis, et nostrum expleatur opus, et amicis ministretur affatim.11 Dixeruntque ei: Labsus noster, in quem pisces decidere soliti sunt, prorsus desertus habetur: sed et maceriae ipsae de locis suis amnis impetu evulsae noscuntur.12 Non est qualiter iussio vestra adimpleatur, dum non est in promptu qualiter capiantur quae praecipis.13 Et ille haec audiens, ingressus in cellulam suam vocavit puerum, et ait: Vade, et dic coquorum praeposito ut exhibeat pisces ab amne.14 Qui iussa referens, derisus est ab homine.15 Reversoque ait Sacerdos: Scio quia locutus es ea quae praecepi, sed audire noluerunt.16 Vade, et dic eis ut eant.17 Cumque bis aut tertio hanc ordinationem dure susciperent, commoti tandem abierunt ad labsum, et aspicientes invenerunt eum ita refertum piscibus, ut decem viri quae repererant vix exhibere potuissent.18 Ostendebat enim ei virtus divina saepius quae ei opportuna erant.