Gregorius Turonensis, Vitae patrum, 8, 7

monumenta.ch > Gregorius Turonensis > 7
Gregorius Turonensis, Vitae patrum, 8, VI. <<< >>> VIII.

Gregorius Turonensis, Vitae patrum, 8, VII.

1 Seditio etenim in quodam loco exorta, cum vulgo saeviente volantibus saxis ac facibus, furor arma non mediocriter ministraret, unus elevato ensis acumine cum assultu gravi virum perculit.2 Post dies autem paucos nactus ab interempti germano, simili exitu trucidatur.3 Quod cum iudex loci illius comperisset, vinctum virum in carcerem retrudi praecepit, dicens: Dignus est letho hic scelestus occumbere, qui voluntatis propriae arbitrio, nec exspectato iudice, ausus est temere mortem fratris ulcisci.4 In qua dum teneretur custodia, et multorum sanctorum nominibus invocatis misericordiam precaretur, quasi ad Sanctum Dei proprie conversus, ait: Audivi de te, sancte Niceti, quod sis potens in opere misericordiae, ac pius in compeditorum flentium absolutione.5 Deprecor nunc, ut me illa supereminenti pietate visitare digneris, qua in reliquorum absolutione vinctorum saepius claruisti.6 Et post paululum obdormiens, apparuit ei vir beatus, dicens: Quis es tu, qui nomen Nicetii invocas? aut unde nosti quis fuerit, quod eum obsecrare non desinis? At ille causam delicti ex ordine reserans, adiecit: Miserere, quaeso, mihi, si tu es vir Dei quem invoco.7 Cui Sanctus ait: Surge in nomine Christi, et ambula liber; a nullo enim comprehenderis.8 At ille in hac expergefactus voce se absolutum, catenis comminutis confractaque trabe, miratur.9 Nec moratus, nemine retinente, usque ad eius sepulcrum perrexit intrepidus.10 Tunc a iudice noxialis culpae damnatione concessa, laxatus abscessit ad propria.