monumenta.ch > Gregorius Turonensis > 40
Gregorius Turonensis, Miracula, 7, XXXIX De visionibus pro patris mei infirmitate. <<<     >>> XLI De Helario Divionense senatore.

Gregorius Turonensis, Miracula, 7, XL De sancto Germano Autisiodorensi.

1 Germanus autem gloriosus confessor in urbe Roma obiit. Exinde vero levatus, post dies sexaginta ad civitatem Audisiodoro delatus, sepulturae mandatus est. Tempore autem Theudechildae reginae Nunninus quidam tribunus ex Arverno de Francia post reddita reginae tributa revertens, Audisiodorensim urbem adivit causa tantum religionis. Provolutusque ad beati sepulchrum, cum diutissime orasset, extractum de vagina tigrem, lapidem qui super venerabilem sepulchrum habebatur, nemine vidente, percussit. De quo excussam particulam modicam, tamquam aeneus diriguit, ita ut nullum membrum possit ullatenus iudicare aut vocem emittere. Videntes autem eum pueri sic iacere, nesciebant, quid ei evenisset. Accedens vero unus eorum, cum eum interpellasset, nullum ab eodem responsum accepit. Tunc ille, ut erat rigidus, in corde suo intellegens se damnatum, vovet, dicens: 'Scio, me praesumptiosum extetisse, beatissime confessor, sed devotio exegit, ut praesumerem. Et ideo, si me dignaris absolvere et ad propria cum tua gratia redire permiseris, in basilica has reliquias condens, festivitatem tuam devotissime annis singulis celebrare curabo'. Cuius clausum murmur vir sanctus intellegens, eum absolvit et abire permisit incolomem. Qui veniens, reliquias illas in eclesiam posuit et sancti festa per singulos annos fideliter celebravit. Quodam autem tempore ad supradictam basilicam, in qua reliquiae conditae sunt, cum Avito episcopo accessimus. Ubi cum sanctus pontifex ieiunus ingressus fuisset hora quasi decima, omnes qui cum eo eramus odorem liliorum, rosarum naribus hausimus, quod nobis beati pontificis praestitum merito non ambigimus. Erat enim mensis nonus. Actum in vico Musciacas.Gregorius Turonensis HOME