Gregorius Turonensis, Libri miraculorum, 2, 16

monumenta.ch > Gregorius Turonensis > 16
Gregorius Turonensis, Libri miraculorum, 2, XV. De Pastoris malitia. <<< >>> XVII. De diacono qui oves basilicae abstulit.

Gregorius Turonensis, Libri miraculorum, 2, CAPUT XVI. De contumacia Becconis.

1 Quid etiam ad Becconis comitis confutandam superbiam beatus Martyr sit operatus, evolvam.2 Hic cum actiones ageret publicas, et elatus iactantia multos contra iustitiam aggravaret, casu contigit ut dimissum accipitrem diu per diversa vagantem perderet: similiter, ut unus de servientibus basilicae sancti Iuliani accipitrem alium, dum per viam ambularet, quasi vagum invenit.3 Erat enim puer ille pincerna in domo basilicae.4 Quod cum ad Becconem pervenisset, quod scilicet puer repertum teneret accipitrem, calumniari coepit ac dicere: Meus ille erat, inquit, et hic furto eum sustulit.5 Deinde, succendente avaritia, misit illum vinctum in carcere, deliberans eum in sequenti patibulo condemnare.6 Tunc sacerdos moestus valde ad sepulcrum Sancti properat, reseratisque cum gemitu capsis, apprehensis decem aureis per fideles amicos Becconi obtulit.7 Quod ille pro nihilo respuens, cum iuramento asseruit nunquam se puerum dimissurum, nisi exinde aureos triginta acciperet.8 Quod presbyter desuper sepulcro Sancti accipiens, Becconi transmisit, quos acceptos, satiata avari cupiditate, puerum restauravit incolumem.9 Sed Deus omnipotens, qui permanet ante solem, secundum bonitatis suae divitias humiliavit calumniatorem.10 Nam ipsius anni transacto curriculo, veniens ad Sancti festivitatem cum caterva satellitum, ingressus est limen sanctum.11 Procedente vero lectore, qui beatae passionis recenseret historiam, ut revolvit librum, et in principio lectionis sancti Iuliani protulit nomen, confestim Becco voce nescio qua teterrima ad terram corruit, cruenteque spumans dare voces diversas coepit: inde inter suorum manus sublatus a basilica, domum reducitur.12 Nec fuit dubium pueris eius haec ob iniuriam basilicaris famuli evenisse: omnem quoque ornatum, quod super se tunc habuit, tam in auro quam in vestimentis, basilicae contulit, et multa deinceps munera misit; sed usque ad diem obitus sui sine sensu duravit.