Gregorius Turonensis, Libri miraculorum, 1, 38

monumenta.ch > Gregorius Turonensis > 82 > 38
Gregorius Turonensis, Libri miraculorum, 1, XXXVII. De aqua fontis eius virtute reducta. <<< >>> XXXIX. De Pancratio martyre.

Gregorius Turonensis, Libri miraculorum, 1, CAPUT XXXVIII. De Chrysantho martyre.

1 Chrysanthus martyr, ut historia passionis declarat, post acceptam martyrii coronam cum Daria virgine, multa populis sanitatum beneficia tribuebat (An. 257, vel 283, 25 Octob.).2 Et ob hoc etiam crypta super eos miro opere fabricata est, quae, in arcuum modo transvoluta, firmissima stabilitate subsistit.3 Denique cum ad eius festa populorum frequentatio confluxisset, iniquissimus imperator erectum in illius cryptae introitu parietem, conclusa multitudine, iussit aedem arena ac lapidibus operiri, factusque est desuper mons magnus, idque gestum certissime ipsius manifestant scripta certaminis.4 Quae crypta diu sub hoc velamento permansit operta, donec urbs Romana, relictis idolis, Christo Domino subderetur.5 Iam procedente tempore nulli erat cognitus locus ipsius sepulturae, donec, Domino Iesu revelante, patefactus est: cuius parte in una loci, interposito pariete, sepulcra martyrum Chrysanti et Dariae segregata; parte in alia sanctorum reliquorum cadavera in unum sunt congregata.6 Verumtamen pariete illo qui est in medio positus, fenestram structor patefactam reliquit, ut ad contemplanda sanctorum corpora aditus aspiciendi patesceret.7 Ferunt etiam quod eo tempore quo ad sancta solemnia accedentes inclusi sunt, urceos argenteos ex metallo formatos cum vino quod ad oblationem sacrificii divini offertur secum homines detulissent, argentumque ibi remansisse manifestum est, idque hodie a conspicientibus cerni.8 Sed quia iugiter mens humana turpibus erubescendisque cupiditatibus inhiat, subdiaconus quidam, viso per fenestram argento, cogitat intra se quod postero die avaritia impellente complevit.9 Nocte enim consurgens, ingressus est basilicam Sanctorum, deinde per fenestram ingrediens cellulam, ac per obscuritatem noctis palpans manibus, aliquos de urceis capit: deinde egredi cum praeda cupiens, per totam noctem circumiens, nunquam potuit aditum unde ingressus fuerat reperire.10 Dato vero die, dum opera sua obtegi conscius sceleris voluit, iuxta illud dominici oraculi dictum, quod Omnis qui male agit odit lucem, ut non manifestentur opera eius (Ioan. III, 20), occultavit se in angulo cellulae tota die ne videretur.11 Sequenti vero nocte quaesivit iterum aditum, sed reperire non potuit.12 Sic per trium noctium curricula fecit.13 Tertia vero die cum iam fame cruciaretur, accessit coram populo ad fenestram, et relicto argento confessus est opus suum, egressusque est foras cum magna verecundia, nec latuit scelus quod gesserat populis qui aderant.14 Post multum vero temporis, cognoscens hoc factum Damasus antistes sanctae sedis apostolicae, iussit diligentius operiri fenestram, ubi et versibus decoravit locum.15 Et ibi benedicitur Dominus noster Iesus Christus, ad laudem nominis sui usque in hodiernum diem.