Gregorius Turonensis, Libri miraculorum, 1, 37

monumenta.ch > Gregorius Turonensis > 16 > 45 > 54 > 17 > 71 > 52 > 37
Gregorius Turonensis, Libri miraculorum, 1, XXXVI. De puero ad Clementis sepulcrum per anni curriculum, perinde atque unius tantum noctis spatium, dormiente. <<< >>> XXXVIII. De Chrysantho martyre.

Gregorius Turonensis, Libri miraculorum, 1, CAPUT XXXVII. De aqua fontis eius virtute reducta.

1 Fons erat irriguus ruri cuidam, infra territorium urbis Lemovicinae, cuius unda tam hortorum sata quam agrorum culta vel fovebat accessu, vel impetu fecundabat.2 Deducebatur etiam factis decursibus per loca necessaria, ut ubi eum natura non dabat, studium provocaret.3 Et erat tam dulcibus vena exuberante fluentis, ut gaudere cerneres olus sive virgultum, si fuisset ab eodem irrigatum.4 Opitulabatur etiam in eo gratia Maiestatis divinae, ut in quo fuisset fluentum emissum, velociter germina acciperent incrementum.5 Cumque eum incolae loci, quasi ludum agentes, per singula quaeque loca deducerent, insidiatoris, ut credo, invidia, sub terra dehiscens, ac velut in stadiis duodecim in medium paludis, ubi nullum prorsus posset opus efficere, fluctibus sparsis exoritur.6 Extemplo omnium mentes timor obsedit, et novum quemdam advenire regioni loci incolae praestolantur interitum, simulque et beneficium quod habere consueverant, iugi fletu deplorant.7 Curriculum igitur unius atque alterius anni in hac ariditate pertransiit.8 Arescunt siti loci illius omnia, quae irrigare consueverat.9 Tertio quoque anno accidit ut quidam iter agens beati Clementis martyris, cuius iam supra meminimus, reliquias exhiberet, quas Aridio ipsius urbis presbytero, viro in omni sanctitate religioso, detulit.10 Ad quem cum die noctuque vicini moesti tenderent, confisi de eius oratione, quod si peteret Dominum, fontem posset suo restituere loco, ait: Eamus, inquit, dilectissimi, et si vera sunt quae portitor noster asseruit haec esse Clementis martyris pignora, nunc apparebit, cum eius fuerit virtus manifestata.11 Tunc cum psallentio ad locum fontis accedit.12 Et dictis psalmis, in oratione prosternitur positisque sanctis reliquiis in ipso fontis aditu, petiit ut qui quondam in deserto damnatis ad secanda marmora flumen irriguum patefecit, in hunc locum aquas, quas prius pia indulserat clementia, Clementis iterum intercessio revocaret.13 Illico vena recurrit ad aditum magnas evomens aquas, illumque, quem prius tenuerat, alveum decurrendo replevit, admirantibus populis, immensae gratiae Domino referuntur, qui et martyris virtutem prodidit, et fidelis sui orationem implere dignatus est.