monumenta.ch > Gregorius Turonensis > XLII.
Gregorius Turonensis, Historia Francorum, LIBER NONUS., , XLI. <<< >>> XLIII.
Gregorius Turonensis, Historia Francorum, LIBER NONUS., XLII.
1 Sed et abbatissa recitavit epistolam quam beata Radegundis episcopis, qui suo tempore erant, dirigi voluit.2 Cuius nunc iterum ipsa abbatissa exemplaria ad vicinarum urbium sacerdotes direxit; cuius hoc est exemplar.3 EXEMPLAR EPISTOLAE. « Domnis sanctis et apostolica sede dignissimis, in Christo patribus, omnibus episcopis, Radegundis peccatrix.4 Congruae provisionis tunc roborabiliter ad effectum tendit exordium, cum generalibus patribus, medicis ac pastoribus, ovilis sibi commissi causa auribus traditur, cuius sensibus commendatur: quorum participatio de charitate, consilium de potestate, suffragium de oratione ministrare poterit interventum.5 Et quoniam olim vinclis laicalibus absoluta, divina providente et inspirante clementia, ad religionis normam visa sum voluntarie, duce Christo, translata, haec pronae mentis studio cogitans etiam de aliarum profectibus, ut, annuntiante Domino, mea desideria efficerentur reliquis profutura, instituente atque remunerante praecellentissimo domno rege Chlothario, monasterium puellarum Pictava urbe constitui, conditumque, quantum mihi munificentia regalis est largita, facta donatione dotavi: insuper congregationi per me Christo praestante collectae, regulam sub qua sancta Caesaria deguit: quam sollicitudo beati Caesarii antistitis Arelatensis ex institutione sanctorum Patrum convenienter collegit, ascivi.6 Cui consentientibus beatissimis vel huius civitatis, vel reliquis pontificibus, electione etiam nostrae congregationis domnam et sororem meam Agnetem, quam ab ineunte aetate loco filiae colui et educavi, abbatissam institui, ac me post Deum eius ordinationi regulariter obedituram commisi.7 Cuique, formam apostolicam observantes, tam ego quam sorores de substantia terrena quae possidere videbamur, factis chartis tradidimus, metu Ananiae et Saphirae, in monasterio positae nihil proprium reservantes.8 Sed quoniam incerta sunt humanae conditionis momenta vel tempora, quippe mundo in finem currente, cum aliqui magis propriae quam divinae cupiant voluntati servire, zelo ducta Dei hanc suggestionis meae paginam, apostolatus vestri in Christi nomine superstes porrigo vel devota.9 Et quia praesens non valui, quasi vestris provoluta vestigiis, epistolae vicarietate prosternor, coniurans per Patrem et Filium et Spiritum sanctum, ac diem tremendi iudicii, sic repraesentatos vos non tyrannus oppugnet, sed legitimus rex coronet: ut si casu post meum obitum quaecunque persona, vel loci eiusdem pontifex, seu potestas principis, vel alius aliquis, quod nec fieri credimus, congregationem, vel suasu malivolo, vel impulsu iudiciario perturbare tentaverit, aut regulam frangere, seu abbatissam alteram quam sororem meam Agnetem, quam beatissimi Germani praesentibus suis fratribus benedictio consecravit; aut ipsa congregatio, quod fieri non potest, habita murmuratione mutare contenderit, vel quasdam dominationes in monasterio, vel rebus monasterii, quaecunque persona vel pontifex loci, praeter quas antecessores episcopi, aut alii me superstite habuerunt, novo privilegio quicunque affectare voluerit, aut extra regulam exinde egredi quis tentaverit, seu de rebus, quas in me praecellentissimus domnus Chlotharius, vel praecellentissimi domni reges [Al. regis] filii sui contulerunt: et ego ex eius praeceptionis permisso, monasterio tradidi possidendum, et per auctoritates praecellentissimorum domnorum regum, Chariberti, Guntchramni, Chilperici et Sigiberti, cum sacramenti interpositione, et suarum manuum subscriptionibus obtinui confirmari: aut ex his quae alii pro animarum suarum remedio, vel sorores ibidem de rebus propriis contulerunt, aliquis princeps, aut pontifex, aut potens, aut de sororibus cuiuslibet personae ausi minuere, aut sibimet ad proprietatem revocare sacrilego voto contenderit, ita vestram sanctitatem successorumque vestrorum post Deum, pro mea supplicatione et Christi voluntate, incurrat: ut sicut praedones et spoliatores pauperum extra gratiam vestram habeantur, nunquam de nostra regula, vel de rebus monasterii, obsistentibus vobis, imminuere valeat aliquid aut mutare.10 Hoc etiam deprecans ut cum Deus praedictam domnam sororem nostram Agnetem de saeculo migrare voluerit, illa in loco eius abbatissa de nostra congregatione debeat ordinari, quae Deo et ipsi placuerit, custodiens regulam, et nihil de proposito sanctitatis imminuat.11 Nam nunquam propria aut cuiuscunque voluntas praecipitet.12 Quod si, quod absit, contra Dei mandatum et auctoritatem regum aliquis de suprascriptis conditionibus coram Domino et sanctis eius precabiliter commendatis agere, aut de persona aut substantia minuenda voluerit, aut memoratae sorori meae Agneti abbatissae molestias aliquas inferre tentaverit, Dei, et sanctae crucis, et beatae Mariae incurrat iudicium, et beatos confessores Hilarium et Martinum, quibus post Deum sorores meas tradidi defendendas, ipsos habeat contradictores et persecutores.13 Te quoque, beate pontifex, successoresque vestros, quos patronos in causa Dei diligenter ascisco, si, quod absit, exstiterit qui contra haec aliquid moliri tentaverit, pro repellendo et confutando Dei hoste, non pigeat ad regem, quem eo tempore locus iste respexerit, vel ad Pictavam civitatem, pro re vobis ante Dominum commendata percurrere, et contra aliorum iniustitiam exsecutores et defensores iustitiae laborare; ut tale nefas nullo modo suis admitti temporibus rex patiatur catholicus, nec convelli permittat quod Dei, et mea, et regum ipsorum voluntate firmatum est.14 Simul etiam principes, quos Deus pro gubernatione populi post decessum meum superesse praeceperit, coniuro per regem cuius regni non erit finis, et ad cuius nutum regna consistunt, qui eis donavit ipsum vivere vel regnare, ut monasterium quod ex permisso et solatio domnorum regum, patris vel avi eorum construxisse visa sum, et ordinasse regulariter, vel dotasse, sub sua tuitione et sermone, una cum Agnete abbatissa iubeant gubernare, et a nullo neque saepe dictam abbatissam nostram, neque aliquid ad nostrum monasterium pertinens molestari, aut inquietari, vel exinde imminui, aut aliquid mutari permittant; sed magis pro Dei intuitu una cum domnis episcopis, ipsi, me supplicante coram redemptore gentium, sicut eis commendo, defensari iubeant et muniri, ut in cuius honore Dei famulas protegunt, cum defensore pauperum et Sponso Virginum perpetualiter aeterno socientur in regno.15 Illud quoque vos sanctos pontifices, et praecellentissimos domnos reges, et universum populum Christianum, coniuro per fidem catholicam in qua baptizati estis, et Ecclesias quas conservatis, ut in basilica quam in sanctae Mariae Dominicae genitricis honorem coepimus aedificare, ubi etiam multae sorores nostrae conditae sunt in requie, sive perfecta, sive imperfecta, cum me Deus de hac luce migrare praeceperit, corpusculum meum ibi debeat sepeliri.16 Quod si quis aliud inde voluerit aut fieri tentaverit, obtinente cruce Christi et beata Maria, divinam ultionem incurrat, et vobis intercur rentibus, in loco ipsius basilicae merear cum sororum congregatione obtinere loculum sepulturae.17 Et ut haec supplicatio mea, quam manu propria subscripsi, in universalis Ecclesiae archivo servetur, effusis cum lacrymis deprecor: quatenus si contra improbos aliquos necessitas exegerit, ut vestra defensione soror mea Agnes abbatissa, vel congregatio eius, quo succurri sibi poposcerint, vestrae misericordiae pia consolatio opem pastorali sollicitudine subministret; nec de me destitutas se proclament, quibus Deus praesidium vestrae gratiae praeparavit Illud vobis in omnibus ante oculos revocantes, per ipsum, qui de cruce gloriosa Virginem suam genitricem beato Ioanni apostolo commendavit, ut qualiter ab illo completum est Domini mandatum, sic sit apud vos quod indigna et humilis domnis meis Ecclesiae patribus et viris apostolicis commendo: quod cum dignanter servaveritis depositum, meritis participes cuius impletis mandatum apostolicum, digne reparetis exemplum.
Gregorius Turonensis HOME
bnf5921.131 hab1092.58
Gregorius Turonensis, Historia Francorum, LIBER NONUS., , XLI. <<< >>> XLIII.
monumenta.ch > Gregorius Turonensis > XLII.