monumenta.ch > Gregorius Turonensis > XII.
Gregorius Turonensis, Historia Francorum, LIBER OCTAVUS., , XI. <<< >>> XIII.
Gregorius Turonensis, Historia Francorum, LIBER OCTAVUS., XII.
1 Denique cum rex maxima intentione Theodorum episcopum iterum persequi conaretur, et Massilia iam in Childeberti regis dominationem revocata fuisset, ad discutiendas causas Ratharius illuc quasi dux a parte regis Childeberti dirigitur.2 Sed postposita actione, quae ei a rege iniuncta fuerat, episcopum vallat, fideiussores requirit, et ad praesentiam regis Guntchramni direxit, ut scilicet ad synodum, quae Matiscone futura erat, quasi ab episcopis damnandus adesset.3 Nec defuit ultio divina, quae servos suos ab ore canum rabidorum defensare consuevit.4 Nam egrediente episcopo a civitate, statim res ecclesiae diripit, et alia quidem sibi vindicat, alia sub sigillorum munitione concludit.5 Cumque hoc fecisset, protinus famulos eius saevissimus invadit morbus, exhaustosque febre peremit; filius eius ab hoc incommodo defecit, quem in suburbano Massiliae ipsius cum gravi gemitu sepelivit; fuitque talis domui eius plaga, ut cum ab urbe illa est digressus, vix ad patriam suam regredi putaretur.6 Theodorus vero episcopus a Guntchramno rege detentus est.7 Sed nihil ei rex nocuit.8 Est enim vir egregiae sanctitatis, et in oratione assiduus, de quo mihi Magnericus Treverensis episcopus haec retulit.9 Ante hos annos cum ad praesentiam Childeberti regis ita sub ardun custodia duceretur, ut quandocunque ad urbem aliquam venisset, neque episcopum, neque quemquam de civibus videre permitteretur, adveniente Treveros, nuntiatum est episcopo, hunc iam in navi positum clam abduci; surrexitque sacerdos tristis, ac velociter prosecutus, reperit eum ad littus, causatusque cum custodibus, cur tanta esset impietas ut non liceret fratri fratrem aspicere: visoque tandem, osculatus eum, indulgens aliquid vestimenti, discessit.10 Veniens itaque ad basilicam sancti Maximini prosternitur sepulcro, illud apostoli Iacobi retinens: Orate pro invicem ut salvemini (Iac. V, 16).11 Fusaque diu oratione cum lacrymis, ut fratrem dignaretur Dominus adiuvare, egressus est foras.12 Et ecce mulier quam spiritus erroris agitabat, clamare sacerdoti coepit, ac dicere: O sceleste et inveterate dierum, qui pro inimico nostro Theodoro orationem fundis ad Dominum.13 Ecce nos quotidie quaerimus, qualiter ab his Galliis extrudatur, qui nos quotidianis incendiis conflat, et tu pro eo rogare non desinis? Satius enim tibi erat res ecclesiae tuae diligenter inquirere, ne pauperibus aliquid deperiret, quam pro hoc tam intente deposcere.14 Et aiebat: Vae nobis qui eum non possumus expugnare.15 Et licet daemoniis credi non debeat, tamen qualis esset sacerdos, de quo haec daemon condolens declamabat, apparuit.16 Sed ad coepta redeamus.
Gregorius Turonensis HOME
hab1092.42