Gregorius Turonensis, De miraculis S. Martini, 1, 4

monumenta.ch > Gregorius Turonensis > 4
Gregorius Turonensis, De miraculis S. Martini, 1, III. De ordinatione et transitu beati Martini. <<< >>> V. Qualiter beato Ambrosio idem transitus est ostensus.

Gregorius Turonensis, De miraculis S. Martini, 1, CAPUT IV. Qualiter sancto Severino episcopo psallentium de eius transitu revelatum est.

1 Beatus autem Severinus Coloniensis civitatis episcopus, vir honestae vitae, et per cuncta laudabilis, dum die Dominica loca sancta ex consuetudine post matutinos hymnos cum suis clericis circumiret, illa hora qua Beatus obiit, audivit chorum canentium in sublimi.2 Vocatumque archidiaconum interrogavit si aures eius percuterent voces quas ille attentus audiret.3 Respondit: Nequaquam.4 Tunc ille: Diligentius, inquit, ausculta.5 Archidiaconus autem coepit sursum collum extendere, aures erigere, et super summos articulos, baculo sustentante, stare.6 Sed credo eum non fuisse aequalis meriti, a quo haec non merebantur audiri.7 Tunc prostrati terrae, ipse pariter et beatus episcopus, Dominum deprecantur, ut hoc ei divina pietas audire permitteret.8 Erectis autem, rursum interrogat senex: Quid audis? Qui ait: Voces psallentium tanquam in coelo audio, sed quid sit prorsus ignoro.9 Cui ille: Ego tibi quid sit narrabo.10 Dominus meus Martinus episcopus migravit ex hoc mundo; et nunc Angeli canendo eum deferunt in excelsum.11 Et ut parumper morae esset, ut haec audirentur, diabolus eum cum iniquis angelis retinere tentavit, nihilque suum in eodem reperiens, confusus abscessit.12 Quid ergo de nobis peccatoribus erit, si tanto sacerdoti voluit pars inimica [Al., iniqua] nocere? Haec sacerdote loquente notavit tempus archidiaconus, et Turonos misit velociter, qui haec diligenter inquireret.13 Qui veniens, eo die et hora manifestissime cognovit transisse beatum Martinum, quo sanctus Severinus audivit psallentium chorum.14 Sed et si ad Severi recurramus Historiam, ipsa hora eum sibi scripsit in [Al., cum] libro vitae suae fuisse revelatum.