Gregorius Turonensis, De gloria beatorum confessorum, 92

monumenta.ch > Gregorius Turonensis > 92
Gregorius Turonensis, De gloria beatorum confessorum, XCI. De Genovefa virgine sanctissima . <<< >>> XCIII. De Maximino Treverorum episcopo.

Gregorius Turonensis, De gloria beatorum confessorum, CAPUT XCII. De sepulcro beati Lusoris.

1 In Dolensi autem Biturigi termini vico beatus Lusor, Leucadii quondam senatoris filius, requiescit (An. 255, 4 Nov.), qui fertur in albis migrasse a saeculo: in crypta vero positus super pavimentum, sepulcrum habens ex marmore Pario mirabiliter exsculptum.2 Factum est autem ut quadam vice sanctus Germanus, Parisiacae urbis episcopus, ad hunc tumulum vigilias celebraret, haud procul formulam habens, in qua genua, cum necessitas cogeret, deflectebat.3 Factum est autem in una vigiliarum nocte, dum psalmos lectionis Davidicae decantarent, stationis labore lassi clerici, quasi pro aliquo relevamine, se super sepulcrum Sancti defixis ulnarum compagibus sustentarent.4 Contremuit illico beati tumulus Confessoris, et sibi iniuriam irrogari praesenti vibratione fatetur.5 At Germanus pontifex, pavore perterritus, amoveri desuper praecepit somnolentos, dicens: Absistite, o segnes, procul a tumulo, ne sancto Dei molestia inferatur.6 Quibus amotis, tremorem illum deinceps non senserunt.7 Sed nec illud placuit praeteriri, quod cuidam pauperi idem Lusor beatus per visum apparuit, praecepitque cellulam emundari, in qua, ut ferunt, infantiae vagitus exegerat: sed cum pauper ille bis commonitus agere iussa differret, apparuit ei tertio, dicens: Si feceris quae praecipio, unum triantem pro obedientiae famulatu recipies.8 Ille vero consurgens, cellula scopis mundata, abluta aqua, herbisque respersa, stabat attonitus, pollicitam promissionem opperiens, donec nutu Dei advertit triantem in pavimento lucere, quem colligens laetus abscessit.