Gregorius Turonensis, De gloria beatorum confessorum, 60

monumenta.ch > Gregorius Turonensis > 60
Gregorius Turonensis, De gloria beatorum confessorum, LIX. De Troiano ipsius civitatis episcopo. <<< >>> LXI. De sancto Nicetio Lugdunensi episcopo.

Gregorius Turonensis, De gloria beatorum confessorum, CAPUT LX. De sepulcro divinitus amoto in eadem urbe.

1 Haud procul ab huius confessoris aede, erat oratorium parvulum, et in angulo unde arcus oriebatur erat magnus sarcophagus, in quo ferebatur sepultos fuisse duos, sponsum scilicet et sponsam, qui post baptismum, in albis positi, a saeculo discesserant: hos etiam affirmabat antiquitas fuisse ex genere sancti Pictavensis Hilarii.2 Hoc ergo sepulcrum tali in loco situm, non modo pervium arcebat ingredientium, verum etiam qualiter paries, qui a stillicidio infusus fuerat, emendaretur, quia esset contiguus, inhibebat.3 Qua de causa Palladius pontifex civitatis, qui ex genere quondam divitis Palladii descenderat, removere ipsum a loco summo nitebatur studio (An. 580), ita ut, coniunctis amplius trecentis viris, cum funibus trahere et vectibus impellere conaretur, positis iam lapidibus, super quos hic sarcophagus locaretur.4 Denique impenduntur totae vires trahentium, sed non valent mutilare sepulcrum: frons cuncta sudore perfunditur, sed opus validum non impletur; voces dantur hortantium atque dicentium: Eia, age, trahe funem, sed non movetur omnino sepulcrum.5 Quid plura? Lassantur omnes in opere, et intercedente nocte petunt cuncti dare quietem.6 Ilicet ubi, transactis nocturnis tenebris, novum illuxit mane, anxius cogitatione sacerdos, rogat iterum procedere suos ad oratorium, ipse anticipans cunctos, ingrediensque invenit ipsum super ipsos quos composuerat lapides, omni firmitate subsistere.7 Admiransque Dominum glorificat, qui potenti virtute perfecit quod manus humana nequiverat.8 Horum tamen nomina nulli sunt revelata.