Gregorius Turonensis, De gloria beatorum confessorum, 32

monumenta.ch > Gregorius Turonensis > 32
Gregorius Turonensis, De gloria beatorum confessorum, XXXI. De eo qui eulogias accepit a sacerdote. <<< >>> XXXIII. De Amabili presbytero.

Gregorius Turonensis, De gloria beatorum confessorum, CAPUT XXXII. De Duobus Amantibus.

1 Duos fuisse apud Arvernum, virum scilicet et puellam, refert antiquitas, qui coniuncti coniugio, non coitu, et in uno stratu quiescentes, non sunt ab alterutro polluti in voluptate carnali (An. 500, . . . 25 Maii).2 Post multos vero annos cum eis esset latenter vita castissima, ex consensu pari, vir tonsuratus ad clericatum, puella vero religiosum induit vestimentum.3 Factum est autem ut impletis diebus puella migraret a saeculo; denique vir eius praeparata sepultura, exhibuit corpusculum ad sepeliendum.4 Cumque eam sepulcro reconderet, arcanum quod inter eos convenerat, elevatis manibus ad coelum pandit, dicens: Gratias tibi, rerum omnium artifex, ago, quod sicut mihi eam commendare dignatus es, ita tibi reddidi ab omni voluptatis contagio impollutam.5 At illa subridens, ait: Sile, sile, vir Dei, quia non est necesse ut fatearis nostrum nemine interrogante secretum.6 Post haec obtecta opertorio recessit.7 Non post multum vero tempus et ipse migravit a saeculo, sepultusque est in loco suo.8 Erant autem in una quidem basilica, sed e diversis parietibus utrumque sepulcrum habebatur; et unum quidem ad meridiem, alterum ad aquilonem.9 Mane autem facto, inventa sunt pariter esse sepulcra, quae usque hodie sic perdurant.10 Idcirco nunc incolae Duos Amantes vocitant, et summo venerantur honore.