monumenta.ch > Gregorius Magnus > fervoris et mansuetudinis. > et qui minimas caventes gravibus aliquando immerguntur. > CAPUT XVI [ Al. XL]. Quomodo admonendi mansueti et iracundi. > sed quietem propriam sectando refugiunt. > CAPUT II [ Al. XIII]. Ut rector cogitatione sit mundus. > CAPUT X [ Al. XXXIV]. Quomodo admonendi benevoli et invidi. > qui vivendo non perficiunt quae meditando didicerunt. > CAPUT XIV [ Al. XXXVIII]. Quomodo admonendi taciturni et verbosi. > CAPUT VIII [ Al. XXXII]. Quomodo admonendi protervi et pusillanimes. > CAPUT XXVII. [ Al. LI] Quomodo admonendi coniugati et caelibes. > et qui consulto peccant. > exteriorum providentiam in internorum sollicitudine non relinquens. > CAPUT PRIMUM. Ne venire imperiti ad magisterium audeant. > et quibus nulla. > CAPUT PRIMUM [ Al. XXIV ]. Quanta debet esse diversitas in arte praedicationis. > ut graviora subtrahantur. > CAPUT II [ Al. XXVI]. Quomodo admonendi sint inopes et divites. > contra delinquentium vitia per zelum iustitiae erectus. > CAPUT XI. Qualis quisque ad regimen venire non debeat. > et prospera formidanda. > cum divinis iudiciis non reluctantur.
Gregorius Magnus, Regula pastoralis, PRIMA PARS. , , V. De his qui in regiminis culmine prodesse exemplo virtutum possunt, sed quietem propriam sectando refugiunt. <<<     >>> VII. Quod nonnunquam praedicationis officium et nonnulli laudabiliter appetunt, et ad hoc nonnulli laudabiliter coacti pertrahuntur.

Gregorius Magnus, Regula pastoralis, PRIMA PARS. , CAPUT VI. Quod hi qui pondus regiminis per humilitatem fugiunt, tunc vere sunt humiles, cum divinis iudiciis non reluctantur.

1	Et sunt nonnulli qui ex sola humilitate refugiunt, ne eis quibus se impares aestimant praeferantur.
2	Quorum profecto humilitas, si caeteris quoque virtutibus cingitur, tunc ante Dei oculos vera est, cum ad respuendum hoc quod utiliter subire praecipitur pertinax non est.
3	Neque enim vere humilis est, qui superni nutus arbitrium ut debeat praeesse intelligit, et tamen praeesse contemnit.
4	Sed divinis dispositionibus subditus, atque a vitio obstinationis alienus, cum sibi regiminis culmen imperatur, si iam donis praeventus est, quibus et aliis prosit, et ex corde debet fugere, et invitus obedire.

Gregorius Magnus HOME
ubk232.12