Gregorius Magnus, Epistolae, 10, EPISTOLA LXVIII. AD OPPORTUNUM. Ob asperam correctionem contristatum lenit, atque ad perfectam conversionem hortatur.
| 1 | Gregorius Opportuno de Aprutio. |
| 2 | Pervenit ad me quia, ex eo tempore quo dilectionem tuam verbis asperis propter quaedam quae mihi iure displicuerant contristavi, magna tibi sit oborta tristitia atque continuus animi moeror. |
| 3 | Unde te, dilectissime fili, volo cognoscere quia ego illa verba non asperitate cordis sed amore tuae animae sum locutus. |
| 4 | Tu itaque ad omnipotentem Deum tota mente convertere; quam nihil sit fugitiva praesens vita considera; aeterna praemia lucrari festina; in quantum virtus sufficit, castiga carnem, quae, quandiu in voluptatibus vixit, animam castigavit. |
| 5 | Benignitatem tuam proximis exhibe, psalmodiae et lacrymis horas vitae frequentius impende, illata mala a proximis aequanimiter tolera. |
| 6 | Si contra veritatem iniuriam pertuleris, lucrum puta, ut haec agens, per temporalia quae despiciendo pateris, ad coelestia regna pertingas. |
| 7 | Omnipotens autem Deus cor et corpus tuum coelestis gratiae salute perfundat, ut de eius Spiritu et recta interius sentire et recta exterius sufficias agere. |