Cicero, Orationes, in Verrem, 2, 5, 57

monumenta.ch > Cicero > 29 > 28 > 61 > 12 > 72 > 69 > 16 > 34 > 63 > 36 > 68 > 70 > 54 > 17 > 65 > 12 > 47 > 43 > 79 > 56 > 16 > 7 > 57
Cicero, Orationes, in Verrem, 2, 5, 56 <<< >>> 58

Cicero, in Verrem, 2, 5, 57

1 His institutis cum completus iam mercatorum carcer esset, tum illa fiebant quae L. Suettium , equitem Romanum, lectissimum virum, dicere audistis, et quae ceteros audietis.2 Cervices in carcere frangebantur indignissime civium Romanorum, ut iam illa vox et imploratio , 'Civis Romanus sum,' quae saepe multis in ultimis terris opem inter barbaros et salutem tulit, ea mortem illis acerbiorem et supplicium maturius ferret.3 Quid est, Verres? quid ad haec cogitas respondere? num mentiri me, num fingere aliquid, num augere crimen? num quid horum dicere istis defensoribus tuis audes? Cedo mihi, quaeso, ex ipsius sinu litteras Syracusanorum, quas ipse ad arbitrium suum confectas esse arbitratur, cedo rationem carceris, quae diligentissime conficitur, quo quisque die datus in custodiam, quo mortuus, quo necatus sit.4 LITTERAE SYRACVSANORVM. Videtis civis Romanos gregatim coniectos in lautumias, videtis indignissimo in loco coacervatam multitudinem vestrorum civium.5 Quaerite nunc vestigia quibus exitus eorum ex illo loco compareant .6 Nulla sunt.7 Omnesne mortui? Si ita posset defendere, tamen fides huic defensioni non haberetur.8 Sed scriptum exstat in isdem litteris quod iste homo barbarus ac dissolutus neque attendere umquam neque intellegere potuit: ἐδικαιώθησαν , inquit, hoc est, ut Siculi loquuntur, supplicio adfecti ac necati sunt.