monumenta.ch > Cicero > 9 > 22 > 22 > 69 > 1
>>> Cicero, Orationes, in Verrem, 2, 1, 2
Cicero, in Verrem, 2, 1, 1
1 Neminem vestrum ignorare arbitror, iudices, hunc per hosce dies sermonem vulgi atque hanc opinionem populi Romani fuisse, C. Verrem altera actione responsurum non esse neque ad iudicium adfuturum.2 Quae fama non idcirco solum emanarat quod iste certe statuerat ac deliberaverat non adesse, verum etiam quod nemo quemquam tam audacem, tam amentem, tam impudentem fora arbitrabatur qui tam nefariis criminibus, tam multis testibus convictus ore iudicum aspicere aut os suum populo Romano ostendere auderet. 3 Est idem Verres qui fuit semper, ut ad audendum proiectus, sic paratus ad audiendum.4 Praesto est, respondet, defenditur; ne hoc quidem sibi reliqui facit ut, in rebus turpissimis cum manifesto teneatur, si reticeat et absit, tamen impudentiae suae pudentem exitum quaesisse videatur.5 Patior, iudices, et non moleste fero me laboris mei, vos virtutis vestrae fructum esse laturos.6 Nam si iste id fecisset quod prius statuerat, ut non adesset, minus aliquanto quam mihi opus esset cognosceretur quid ego in hac accusatione comparanda constituendaque elaborassem; vestra vero laus tenuis plane atque obscura, iudices, esset. 7 Neque hoc a vobis populus Romanus exspectat neque eo potest esse contentus, si condemnatus sit is qui adesse noluerit, et si fortes fueritis in eo quem nemo sit ausus defendere.8 Immo vero adsit, respondeat; summis opibus, summo studio potentissimorum hominum defendatur; certet mea diligentia cum illorum omnium cupiditate, vestra integritas cum illius pecunia, testium constantia cum illius patronorum minis atque potentia: tum demum illa omnia victa videbuntur cum in contentionem certamenque venerint. Absens si esset iste damnatus, non tam sibi consuluisse quam invidisse vestrae laudi videretur.
Cicero HOME