Cicero, Epistulae, Ad familiares, Liber 09, Epistula 25

monumenta.ch > Cicero > Epistula 23 > Epistula 11 > Epistula 22 > Epistula 17 > Epistula 13 > Epistula 14 > Epistula 19 > Epistula 11 > Epistula 27 > Epistula 10 > Epistula 20 > Epistula 10 > Epistula 18 > Epistula 24 > Epistula 13 > Epistula 26 > Epistula 14 > Epistula 15 > Epistula 22 > Epistula 29 > Epistula 11 > Epistula 23 > Epistula 15 > Epistula 12 > Epistula 10 > Epistula 9 > Epistula 25 > Epistula 1 > Epistula 15 > Epistula 12 > Epistula 19 > Epistula 27 > Epistula 10 > Epistula 25 > Epistula 22 > Epistula 15 > Epistula 11 > Epistula 8 > Epistula 11 > Epistula 23 > Epistula 10 > Epistula 73 > Epistula 15 > Epistula 25 > Epistula 32 > Epistula 2 > Epistula 33 > Epistula 7 > Epistula 23 > Epistula 29 > Epistula 25 > Epistula 5 > Epistula 4 > Epistula 3 > Epistula 21 > Epistula 13a > Epistula 25
Cicero, Epistulae, Ad familiares, Liber 9, Epistula 24 <<< >>> Epistula 26

Cicero, Ad familiares, 9, Epistula 25

0 Scr. Laudiceae post iii Id. Feb. a. 704 Qo). CICERO IMP. PAETO.1 summum me ducem litterae tuae reddiderunt. plane nesciebam te tam peritum esse rei militaris; Pyrrhi te libros et Cineae video lectitasse. itaque obtemperare cogito praeceptis tuis, hoc amplius, navicularum habere aliquid in ora maritima. contra equitem Parthum negant ullam armaturam meliorem inveniri posse. sed quid ludimus? nescis quo cum imperatore tibi. negotium sit. Παιδείαν Κύρου quam contrieram legendo, totam in hoc imperio explicavi. 2 sed iocabimur alias coram, ut spero, brevi tempore; nunc ades ad imperandum vel ad parendum potius; sic enim antiqui loquebantur. cum M. Fadio, quod scire te arbitror, mihi summus usus est valdeque eum diligo cum propter summam probitatem eius ac singularem modestiam, tum quod in iis controversiis, quas habeo cum tuis combibonibus Epicuriis, optima opera eius uti soleo. 3 is cum ad me Laudiceam venisset mecumque ego eum esse vellem, repente percussus est atrocissimis litteris, in quibus scriptum erat fundum Herculanensem a Q. Fadio fratre proscriptum esse, qui fundus cum eo communis esset. id M. Fadius pergraviter tulit existimavitque fratrem suum, hominem non sapientem, is impulsu inimicorum suorum eo progressum esse. nunc si me amas, mi Paeto, negotium totum suscipe; molestia Fadium libera. auctoritate tua nobis opus est et consilio et etiam gratia. noti pati litigare fratres et iudiciis turpibus conflictari. Matonem et Pollionem inimicos habet Fadius. quid multa? non me hercule tam perscribere possum quam mihi gratum feceris, si otiosum Fadium reddideris. id ille in te positum esse putat mihique persuadet.