Cicero, Epistulae, Ad familiares, Liber 02, Epistula 4

monumenta.ch > Cicero > Epistula 17 > Epistula 8 > Epistula 8 > Epistula 1 > Epistula 37 > Epistula 20 > Epistula 2 > Epistula 36 > Epistula 53 > Epistula 13 > Epistula 24 > Epistula 9 > Epistula 18 > Epistula 26 > Epistula 64 > Epistula 14 > 2 > Epistula 31 > Epistula 1 > Epistula 34 > Epistula 2 > Epistula 77 > Epistula 28 > 7 > Epistula 7 > Epistula 5 > Epistula 8 > Epistula 2 > Epistula 2 > Epistula 61 > Epistula 4 > Epistula 46 > Epistula 8 > Epistula 12 > Epistula 68 > Epistula 3 > Epistula 21 > Epistula 7 > Epistula 30 > Epistula 65 > 9 > Epistula 63 > Epistula 19 > Epistula 8 > Epistula 9 > Epistula 57 > Epistula 7 > Epistula 7 > Epistula 50 > Epistula 58 > Epistula 5 > Epistula 9 > Epistula 4 > Epistula 1 > Epistula 3 > Epistula 2 > Epistula 35 > Epistula 22 > Epistula 1 > Epistula 2 > Epistula 21 > Epistula 10 > Epistula 79 > Epistula 55 > Epistula 11 > Epistula 4 > Epistula 67 > Epistula 15 > Epistula 3 > Epistula 7 > Epistula 16 > Epistula 2 > Epistula 5 > Epistula 5 > Epistula 7 > Epistula 4
Cicero, Epistulae, Ad familiares, Liber 2, Epistula 3 <<< >>> Epistula 5

Cicero, Ad familiares, 2, Epistula 4

0 Scr. Romae a. 701 (53) M. CICERO S. D. CURIONI1 epistularum genera multa esse non ignoras sed unum illud certissimum, cuius causa inventa res ipsa est, ut certiores faceremus absentis si quid esset quod eos scire aut nostra aut ipsorum interesset. huius generis litteras a me profecto non exspectas. tuarum enim rerum domesticos habes et scriptores et nuntios, in meis autem rebus nihil est sane novi. reliqua sunt epistularum genera duo, quae me magno opere delectant, unum familiare et iocosum, alterum severum et grave. utro me minus deceat uti non intellego. iocerne tecum per litteras? civem mehercule non puto esse, qui temporibus his ridere possit. an gravius aliquid scribam? quid est quod possit graviter a Cicerone scribi ad Curionem nisi de re publica? atqui in hoc genere haec mea causa est ut neque ea quae non sentio velim scribere. 2 quam ob rem, quoniam mihi nullum scribendi argumentum relictum est, utar ea clausula qua soleo teque ad studium summae laudis cohortabor. est enim tibi gravis adversaria constituta et parata incredibilis quaedam exspectatio; quam tu una re facillime vinces, si hoc statueris, quarum laudum gloriam adamaris, quibus artibus eae laudes comparantur, in iis esse laborandum. in hanc sententiam scriberem plura, nisi te tua sponte satis incitatum esse confiderem. et hoc, quicquid attigi, non feci inflammandi tui causa sed testificandi amoris mei.